Από τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ το 2007 ακόμη, διαβλέποντας τις εξελίξεις στις επιχειρήσεις Τύπου και ΜΜΕ, η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» υπογράμμιζε ότι «μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων θα εξωθηθεί βίαια, όχι μόνο στην ανεργία, αλλά εκτός επαγγέλματος». Η καπιταλιστική οικονομική κρίση ήρθε και όξυνε στο έπακρο την κρίση και στα ΜΜΕ και μια σειρά μέτρα για τη λεγόμενη «μείωση του λειτουργικού κόστους» εφαρμόζονται και στα ΜΜΕ. Που εκφράζονται με μεγάλη μείωση προσωπικού και με μεγάλες μειώσεις μισθών. Και έτσι, η ανεργία στο χώρο των δημοσιογράφων έχει εκτιναχθεί στα ύψη.
Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» επέμενε να προβάλλει την ανάγκη οργάνωσης του αγώνα για διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής στήριξης των ανέργων (επίδομα όσο διαρκεί η ανεργία, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αναστολή πληρωμών των δανείων κ.λπ. κ.λπ.). Δείχνοντας παράλληλα και το δρόμο για τη διεκδίκηση ριζικών αλλαγών σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας, απαραίτητες προϋποθέσεις για την εξάλειψη της ανεργίας.
Ολες οι άλλες παρατάξεις σκέπαζαν και σκεπάζουν την ουσία του προβλήματος. Εξαντλούν τη δήθεν ευαισθησία τους απέναντι στους ανέργους σε κούφια λόγια αλληλεγγύης, σε κάποια προγράμματα «επανακατάρτισης» και σε «επιδόματα» (ας είναι καλά τα αποθεματικά της ΕΣΗΕΑ, τα οποία όμως άρχισαν να μειώνονται γοργά). Φτάνοντας ακόμη και στην αθλιότητα όλα αυτά να τα εκμεταλλεύονται ψηφοθηρικά.
Τώρα, λίγο πριν τις εκλογές, θυμήθηκαν τους ανέργους. Οι οποίοι βέβαια είναι πολλοί και γι' αυτό η ψήφος τους αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΣΗΕΑ
Μα τι είναι επιτέλους αυτή η καπιταλιστική οικονομική κρίση και ποιος είναι αυτός ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων που όσο οξύνεται τόσα δεινά προμηνύει, όπως τονίζεται στη διακήρυξη της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» στην οποία συσπειρώνονται και δυνάμεις του ΠΑΜΕ Τύπου & ΜΜΕ.
Η καπιταλιστική οικονομική κρίση δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που βιώνει και περιγράφει το «κατώτερο πλήρωμα» των αστικών ΜΜΕ.
Στις λέξεις «καπιταλιστική οικονομική κρίση» συμπυκνώνονται οι εκατομμύρια λέξεις που γράψαμε, μεταδώσαμε και αναλύσαμε ως εργαζόμενοι δημοσιογράφοι που επί ώρες -μέρες και νύχτες- «ξεροσταλιάσαμε» έξω από το Μαξίμου, τα υπουργεία, τις συσκέψεις, τα «πηγαδάκια» και το Περιστύλιο της Βουλής.
Σε αυτές τις λέξεις συμπυκνώνονται όσα «είδαμε» οι δημοσιογράφοι του ελεύθερου ρεπορτάζ, περιδιαβαίνοντας τις φτωχογειτονιές των πόλεων.
Στις λέξεις «καπιταλιστική οικονομική κρίση», όμως συμπυκνώνονται και όσα τα «κατώτερα πληρώματα» είδαν και άκουσαν, όμως χωρίς δική τους ευθύνη, δεν έγραψαν, δεν είπαν και δεν ανέλυσαν ή απλά τα προσπέρασαν και πάλι χωρίς δική τους ευθύνη... Π.χ. πόσα ειπώθηκαν για τα εκατοντάδες εργοστάσια που έκλεισαν οι ιδιοκτήτες τους και τα μετέφεραν αλλού, όπου το μεροκάματο είναι φθηνότερο;,
Σε προεκλογική περίοδο βρίσκεται η ΕΣΗΕΑ και οι παρατάξεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που επικρατούν στη διοίκησή της στήνουν ήδη σκηνικό έντονης, αλλά ψεύτικης και μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζόμενων δημοσιογράφων, αντιπαράθεσης. Με δηλώσεις τους, την περασμένη Πέμπτη, με αφορμή την αναβολή λόγω έλλειψης απαρτίας μιας από τις ...σχεδόν καθημερινές και πάντα πολύωρες συνεδριάσεις του ΔΣ, ο πρόεδρος (ΣΥΡΙΖΑ) και ο ταμίας (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ανακάλυψαν «συστηματικό μποϊκοτάζ των διαδικασιών» ο πρώτος και ότι «κάποιοι στην ΕΣΗΕΑ έχουν βαλθεί να τη διαλύσουν» ο δεύτερος.
Στην 22μηνη θητεία του μέχρι στιγμής, το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ έχει συνεδριάσει πάνω από 185 φορές και τα πρακτικά ξεπερνούν τις 14.000 σελίδες (δηλαδή, τουλάχιστον 80 σελίδες ανά συνεδρίαση), χωρίς να προσμετρούνται οι αμέτρητες «συσκέψεις» και «συναντήσεις». Στοιχείο που αποτελεί την απόδειξη της γραφειοκρατικής λειτουργίας, του εκφυλισμού και της διάλυσης που έχει επιβάλει μια πλειοψηφία, επειδή δε θέλει, αλλά ούτε και μπορεί να αντιμετωπίσει τα φλέγοντα προβλήματα των εργαζόμενων δημοσιογράφων. Η οποία, αφού έχει εξασφαλισμένη την «εντός των ορίων» του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού γενική γραμμή πλεύσης της ΕΣΗΕΑ, αναλώνεται σε ατέρμονες συνεδριάσεις, απίστευτους τακτικισμούς (ακόμη και με έντονες σε προσωπικό επίπεδο αντιπαραθέσεις, βρισιές, απειλές και απίστευτους χαρακτηρισμούς), προκειμένου να κρύβει την ουσία και ταυτόχρονα να εμφανίζει και εικόνα δήθεν «αντιπαράθεσης» τάχα διαφορετικών προτάσεων, απόψεων και τακτικών. Πρόκειται για δυνάμεις που έχουν από καιρό επιλέξει να βρίσκονται στην απέναντι όχθη από τους εργαζόμενους, να στέκονται δίπλα στους κεφαλαιοκράτες ιδιοκτήτες των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που αποπροσανατολίζουν το λαό, εξαπατούν και γενικά προσπαθούν να χειραγωγήσουν τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, να την περιορίσουν σε ανώδυνα για το κεφάλαιο και την εξουσία του πλαίσια.
Οταν αυτές τις μέρες σε όλη τη χώρα διεξάγεται ένας σκληρός αγώνας από τους εργαζόμενους για την οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας την 1η Μάη, κόντρα στα εμπόδια και τις δυσκολίες που συναντούν σε κάθε απεργιακή μάχη (απειλές και τρομοκρατία της εργοδοσίας, διαλυτική δράση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού), αλλά και στην προσπάθεια της κυβέρνησης να στερήσει αυτήν την ημέρα - σύμβολο για την εργατική τάξη από το πραγματικό της νόημα και περιεχόμενο, υπάρχουν «ενώσεις εργαζομένων» όπως η ΕΣΗΕΑ που, μαζί με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, επιμένουν ότι η Πρωτομαγιά δεν είναι απεργία αλλά αργία!
Από παράδοση - που επιβλήθηκε βέβαια κυρίως από τους εργάτες του Τύπου - ποτέ δεν κυκλοφορούν εφημερίδες που να φέρουν ημερομηνία «1η Μάη». Ετσι, έχει δημιουργηθεί προηγούμενο, οι δημοσιογράφοι να μη δουλεύουν την παραμονή της Πρωτομαγιάς, όχι γιατί απεργούν, αλλά γιατί δεν βγαίνουν φύλλα την επόμενη ημέρα. Δουλεύουν όμως πάντα ανήμερα της Πρωτομαγιάς, με τη διαφορά όμως ότι η εργασία γι' αυτήν την ημέρα αμείβεται προσαυξημένη, όπως τις Κυριακές και τις αργίες. Οι εργαζόμενοι στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ (δημόσια και ιδιωτικά) εργάζονται πάντα την Πρωτομαγιά και αμείβονται και αυτοί με την ανάλογη προσαύξηση της αργίας.
Ετσι «τιμά» χρόνια τώρα την Πρωτομαγιά η ΕΣΗΕΑ. Το ομολογεί απερίφραστα η ίδια η πλειοψηφία της διοίκησής της και μάλιστα με τον πλέον επίσημο τρόπο και γραπτώς. Επειδή φέτος διαπίστωσε πρόβλημα από τη μεταφορά της «αργίας» για την Τρίτη του Πάσχα, καθώς τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά Μέσα έσπευσαν να δηλώσουν ότι συμμορφώνονται, αυτή η πλειοψηφία θεώρησε απαραίτητο να ζητήσει με έγγραφό της από τον υπουργό Εργασίας, όχι να πάρει πίσω την απόφασή του για μεταφορά της «αργίας», αλλά να εξαιρέσει από αυτήν αυτά τα Μέσα.
«ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ»
Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» καταγγέλλει τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις των παρατάξεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που επέβαλαν τελικά στην ψηφοφορία, με την οποία ολοκληρώνεται η ετήσια τακτική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, να μην τεθούν οι δύο προτάσεις που κατατέθηκαν στη συζήτηση που έγινε στις 22 Μάη.
Είναι προφανές ότι επιδιώκουν με κάθε τρόπο να φιμώσουν τους χιλιάδες εργαζόμενους δημοσιογράφους, εμποδίζοντάς τους να τοποθετηθούν δημοκρατικά με την ψήφο τους στο καθοριστικής σημασίας ζήτημα της αγωνιστικής διεκδίκησης ΣΣΕ, κατάργησης των απαράδεκτων ατομικών συμβάσεων που επιβλήθηκαν εκβιαστικά με τις μεγάλες μειώσεις μισθών και την αφαίρεση κεκτημένων δικαιωμάτων, διεκδίκησης ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, επιστροφής των κλεμμένων στα Ταμεία και προστασίας των συντάξεων. Είναι προφανές ότι θέλουν ως εργολάβοι τάχα επίλυσης των προβλημάτων, να αποφασίζουν μόνο αυτοί για τα χιλιάδες μέλη της Ενωσης, για να συνεχίσουν να κινούνται στον ίδιο ολισθηρό και καταστροφικό δρόμο της απεμπόλησης κεκτημένων, της μεταφοράς των βαρών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και προς όφελος των επιχειρηματιών του χώρου.