• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε: Παρασκευή, 23 Οκτωβρίου 2009 04:33

ΓΙΑ ΤΟ "ΑΔΙΕΞΟΔΟ" ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ

Στο ίδιο έργο θεατές: ΔΙΑΓΚΩΝΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ

 Μεγάλη ανησυχία για τα συμφέροντα των δημοσιογράφων δείχνει να διακατέχει τις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές παρατάξεις του κλάδου. Τάχα δεν κρατιούνται για αγωνιστικές κινητοποιήσεις και το μόνο εμπόδιο είναι η έλλειψη προεδρείου στην ΕΣΗΕΑ. Ορισμένοι μάλιστα κατηγορούν τη "Δημοσιογραφική Συνεργασία" για την όλη κατάσταση και φτάνουν να μιλάνε για "στήριξη" του Σόμπολου!

 Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι έχουν αποδείξει επανειλημμένως πως ούτε μπορούν, αλλά ούτε και θέλουν να οδηγήσουν τον κλάδο σε αγώνες που θα θίξουν τα συμφέροντα των μεγαλοεκδοτών και των κυβερνήσεών τους.

 Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι τις αποφάσεις τις παίρνει το ΔΣ και όχι το προεδρείο. Ομως, σήμερα ο συσχετισμός στο ΔΣ είναι εντελώς αρνητικός για τα πραγματικά συμφέροντα του κλάδου. Κυριαρχεί ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός. 'Οποιο προεδρείο και αν εκλεγεί, αυτόν τον συσχετισμό θα εκφράζει. Γι' αυτό η "Δημοσιογραφική Συνεργασία" δε μπορεί σε καμιά περίπτωση να συμμετέχει σε συμμαχικό προεδρείο, όποιας μορφής.

 Οι "Δημοσιογράφοι" επιμένουν πεισματικά "πρόεδρος ο Σόμπολος ή χάος" επειδή ακριβώς γνωρίζουν ότι, αν βγει πρόεδρος, δε θα αναγκαστεί να εφαρμόζει αποφάσεις μιας εντελώς αντίθετης πλειοψηφίας.

 Η "Συσπείρωση" γνωρίζει ποια είναι η πραγματική πλειοψηφία του ΔΣ, ιδιαίτερα στα μείζονα, στα κρίσιμα, στα σημαντικά. Οπως και η ΚΕΔ που καραδοκεί και ελίσσεται, πετώντας γέφυρες και προς τη "Συσπείρωση". Της έχει ζητήσει "ενωτικές πρωτοβουλίες" και πρότεινε μέλος της για πρόεδρο. Κάνει λόγο για "αντιπροσωπευτικό - αναλογικό" αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για "μόνο αντιπροσωπευτικό".

 "Συσπείρωση" και "Ενότητα" κάνουν λόγο για "φοβερό αδιέξοδο στο ΔΣ". Αλλά το "αδιέξοδο" ισχύει μόνο στη συγκρότηση προεδρείου. Γιατί, κατά τα άλλα, το ΔΣ έχει ήδη πάρει αποφάσεις και μάλιστα για σημαντικά ζητήματα. Εκεί δεν είχαν αδιέξοδο...

 Για να ξεπεράσουν το "φοβερό αδιέξοδο" έχουν πολλούς τρόπους. Ας το κάνουν π.χ. με τον ίδιο τρόπο που σε όλα τα μεγάλα ζητήματα παίρνουν τις "συνθετικές αποφάσεις", καταλήγουν στις "μίνιμουμ συμφωνίες". Το έχουν κάνει στο παρελθόν, πρόλαβαν να το κάνουν και σε αυτό το "νέο", το "ακέφαλο" ΔΣ. Θα το εξηγήσουμε παρακάτω αναλυτικά.

Το πρόβλημα της ΕΣΗΕΑ

 Το πρόβλημα της ΕΣΗΕΑ δε διαφέρει από το γενικότερο πρόβλημα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπου επικρατεί ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός. Το αντιμετωπίζει σε μεγαλύτερο βαθμό, επειδή ακριβώς η ΕΣΗΕΑ έχει άμεση σχέση με την ενημέρωση, ο έλεγχος της οποίας πρέπει να είναι απόλυτος, για τις ανάγκες του συστήματος: Γραφεία Τύπου, μυστικά κονδύλια, payroll και "παπαγαλάκια" , αργομισθίες και κάθε λογής εξαρτήσεις, απουσία έστω και στοιχειώδους παρέμβασης για το πρόβλημα της ενημέρωσης και πλήρης αποσιώπηση της βασικής ευθύνης που ανήκει στους ιδιοκτήτες - μεγάλο κεφαλαίο του Τύπου και των ΜΜΕ, αλλά και τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

 Από την άλλη, ο Τύπος και τα ΜΜΕ λειτουργούν ως επιχειρήσεις, οπότε οι εργαζόμενοι σε αυτές πέφτουν θύματα όλων των αντιδραστικών καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων (αφαίρεση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ραγδαία επέκταση των λεγόμενων ελαστικών σχέσεων, "μπλοκάκηδες", απολύσεις κλπ.). 'Ολα αυτά επιβαρύνονται δραματικά, λόγω της μετάβασης του Τύπου και των ΜΜΕ στη νέα εποχή (διαδίκτυο, ψηφιακή ραδιοτηλεόραση, αμφίδρομες υπηρεσίες) που αλλάζουν άρδην το τοπίο σε βάρος βέβαια των εργαζόμενων. Για παράδειγμα, η απουσία νομοθετικής ρύθμισης για την εφαρμογή των δημοσιογραφικών ΣΣΕ και των αντίστοιχων ασφαλιστικών δικαιωμάτων στα διαδικτυακά Μέσα, είναι απαίτηση των εργοδοτών, που την ικανοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του '90.

Η διέξοδος

 Η διέξοδος από τα αβάσταχτα προβλήματα δε μπορεί να προκύψει εύκολα και σε μια μέρα και σε καμία περίπτωση δεν είναι ζήτημα αυτού ή του άλλου προεδρείου, όταν είναι δεδομένο ότι αυτό θα κινηθεί "εντός των ορίων".

 Το πραγματικό ερώτημα που απαιτεί απάντηση από τον κάθε εργαζόμενο και συνολικά είναι: Ανάπτυξη για τον εργαζόμενο λαό ή για τα μονοπώλια και την κερδοφορία τους; Στο πλευρό της πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων, ή στο πλευρό της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς;

 Η λογική «όλοι μαζί για να βγούμε από την κρίση, όλοι μαζί για να συμμαζέψουμε τα ελλείμματα της οικονομίας» είναι επικίνδυνη και παραπλανητική. (Να ζητήσουμε π.χ. την αναχρηματοδότηση των χρεών των επιχειρήσεων Τύπου και ΜΜΕ με ομολογιακό δάνειο, δηλαδή να πληρώσει γι'αυτούς ο λαός. Η, να ζητήσουμε να προσλαμβάνουν νέους δημοσιογράφους χωρίς να πληρώνουν οι εργοδότες εισφορές, για να απολύουν παλιότερους). Πρόκειται για πολιτική δοκιμασμένη, με αντιλαϊκά αποτελέσματα. Επιδιώκει να κάνει συνένοχους τους εργαζόμενους, να τους ποτίσει με το δηλητήριο του συμβιβασμού, της υποταγής, να μειώσουν τις απαιτήσεις τους

 Μονόδρομος είναι η εργατική αντεπίθεση, η ένταση της ταξικής πάλης απέναντι στις αντιλαϊκές συνέπειες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και του σχεδίου της ΕΕ για ανάκαμψη. Είναι επιτακτική η ανάγκη να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στα χέρια τους την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, να παρεμποδίσουν, να δυσκολέψουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Να κάνουν πέρα τους "εργολάβους" επίλυσης των προβλημάτων.

 Ομως, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου, οι αγώνες μπορούν να αποτελεσματικοί μόνο αν είναι μαζικοί, οργανωμένοι, πολιτικοποιημένοι.Αν είναι μέρος ενός ενιαίου μετώπου εργατών, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων αγροτών. Αν δεν εξαντλούνται στα επιμέρους αιτήματα, αλλά συνδυάζουν το άμεσο, το σημερινό, με την προοπτική και την πάλη για ριζικές βαθιές αλλαγές, μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

 Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, η γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης, των κοινωνικών διαλόγων είναι συνυφασμένα με την υποχώρηση, το συμβιβασμό, τη μείωση της απαιτητικότητας των εργαζομένων. Η πολιτική των μίνιμουμ συμφωνιών, των «συνθετικών προτάσεων» διασπά τη γραμμή συσπείρωσης και σύγκρουσης, που μπορεί να εξασφαλίσει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Η απάτη της "αριστερής πλειοψηφίας"

 Η θεωρία της πλειοψηφίας των "αριστερών και προοδευτικών" δυνάμεων, δεν αντέχει στοιχειώδους κριτικής. Είναι παραμύθι, απάτη, που εξυπηρετεί μόνο παραταξιακά και πολιτικά συμφέροντα της "Συσπείρωσης" και της "Ενότητας". Εχουν κάθε δίκιο να αυτο-τσουβαλιάζουνται κάτω από αυτή την ταμπέλα, γιατί και οι μεν και οι δε, πράγματι είναι διαχειριστές των εργοδοτικών και κυβερνητικών συμφερόντων, με "αριστερό", "προοδευτικό" προσωπείο. Αλλά δεν έχουν κανέναν δικαίωμα να τσουβαλιάζουν και τη "Δημοσιογραφική Συνεργασία" που έχει γραμμή σύγκρουσης με τα εργοδοτικά συμφέροντα και τις κυβερνήσεις που τα εξυπηρετούν.

 Δεν είναι ίδιες όλες οι άλλες παρατάξεις που συμμετέχουν στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Ομως, οι όποιες διαφορές λόγου, ύφους και προσέγγισης επιμέρους ζητημάτων και στόχων, εξαφανίζονται την κρίσιμη στιγμή των αποφάσεων. "Συσπείρωση" και "Ενότητα" το έχουν αποδείξει ήδη πολλαπλώς και σε αυτό, το "νέο" ΔΣ, το οποίο έχει πάρει ήδη σημαντικές αποφάσεις. Να μερικές:

Αποφάσεις για την ΕΞΠΡΕΣ

• Στις 21 Ιουνίου, με αφορμή την πρόθεση της ιδιοκτησίας της ΕΧΠΡΕΣ να επιβάλει εκ περιτροπής εργασία, το ΔΣ ασχολήθηκε με το πρόβλημα. Διαμορφώθηκαν δύο πλαίσια αποφάσεων.

- Το ένα, της "μίνιμουμ συμφωνίας", το "συνθετικό" που συγκέντρωσε την υποστήριξη 10 μελών. Δηλαδή, κήρυξη 48ωρης απεργίας, γιατί η εργοδοσία εξακολουθεί να εμπαίζει τους εργαζόμενους και δεν τους πληρώνει και επιχειρεί να θέσει τους εργαζομένους στην εκ περιτροπής εργασία, χωρίς να υπόσχεται ούτε την εξόφληση των οφειλομένων ούτε και την καταβολή της αμοιβής της προσχηματικής εκ περιτροπής εργασίας. (Ανακοίνωση ΕΣΗΕΑ 22 Ιουνίου 2009).

 - Το άλλο, της "Δημοσιογραφικής Συνεργασίας" που επιγραμματικά ήταν "48ωρη απεργία, αλλά με συγκεκριμένο περιεχόμενο, πολιτικό πλαίσιο θέσεων και αιτημάτων (την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία, παλεύουμε ενάντια στην πολιτική κυβερνήσεων και ΕΕ, απαιτούμε και παλεύουμε για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων). Οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα όχι μόνο στην ΕΞΠΡΕΣ αλλά συνολικά στον κλάδο, σε συντονισμό με τις άλλες ενώσεις εργαζομένων και γενικότερα, συνελεύσεις σε όλα τα "μαγαζιά" για να ληφθούν αποφάσεις, να μαζικοποιηθεί ο αγώνας. Παράλληλα, η ΕΣΗΕΑ να ανοίξει μέτωπο ενημέρωσης της κοινωνίας, για το θέμα της ενημέρωσης, τους υπεύθυνους, αλλά και την πραγματική θέση των εργαζόμενων δημοσιογράφων σε αυτήν, ώστε να μην είναι η απεργία άλλη μια μπαταριά στον αέρα.

 Η ΟΥΣΙΑ:Ιδια απεργία είχε κάνει στην ΕΞΠΡΕΣ και το προηγούμενο ΔΣ της πλειοψηφίας των "6". Μια απλή σύγκριση των αποφάσεων - πλαισίων, όπως αποτυπώνονται στις ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ 10 Δεκεμβρίου 2008 και 22 Ιουνίου 2009, είναι αποκαλυπτική.

 Το "νέο" ΔΣ κήρυξε και νέα απεργία στην ΕΞΠΡΕΣ για τις 13 Οκτώβρη. Στην ίδια ακριβώς πεπατημένη. Το αποδεικνύει η ανακοίνωση που εκδόθηκε στις 12 Οκτώβρη 2009.

Η 48ωρη που δεν δεν έγινε ποτέ

 Οταν μετά την απόφαση των Αγγελοπουλαίων να κλείσουν τον "Ελεύθερο Τύπο" και τον "City", πολλοί περίμεναν κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, η "Δημοσιογραφική Συνεργασία" ζήτησε 48ωρη απεργία, επιμένοντας ότι αυτή πρέπει να γίνει στο πλαίσιο οργάνωσης και κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων με ουσιαστικό περιεχόμενο και προοπτική, εξασφάλιση της μαζικότητας κλπ.

 Η "Συσπείρωση" ήθελε μεν 48ωρη απεργία, αλλά χωρίς πλαίσια και περιεχόμενα και άλλα τέτοια "διασπαστικά" και "αναχρονιστικά"...

 "Δημοσιογράφοι" ΚΕΔ και "Ενότητα" είπαν ένα μεγάλο ΟΧΙ, καταψηφίζοντας την πρόταση για 48ωρη απεργία.

Διάλογος με τους εργοδότες

 Την 1η Ιούλη 2009, το "νέο" ΔΣ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καλούσε τους δημοσιογράφους σε 3ωρη στάση εργασίας την Πέμπτη 2 Ιουλίου και συγκέντρωση εξω από τη Βουλή, όπου η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας θα συζητούσε το θέμα της κρίσης στο χώρο των ΜΜΕ.

 Σε άλλη μια "συνθετική" απόφαση και "μίνιμουμ συμφωνία", η ίδια ευρεία πλειοψηφία του ΔΣ, όχι μόνο περιορίστηκε στην περιγραφή των προβλημάτων, αλλά έσπευσε και να ζητήσει "διάλογο" με τις εργοδοτικές Ενώσεις! Και για την τιμή των όπλων- ως συνήθως - πέταξε και μερικά αιτήματα (ανακοίνωση ΕΣΗΕΑ 1 Ιουλίου 2009).

 Η "Δημοσιογραφική Συνεργασία" επέμενε και σε αυτήν την συζήτηση με ολοκληρωμένο πλαίσιο θέσεων, αιτημάτων και προτάσεων για την οργάνωση του αγώνα, συνελεύσεων σε όλα τα "μαγαζιά" για ουσιαστική συζήτηση που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε μια μαζική γενική συνέλευση, θα μπορούσε να ξεσηκώσει πραγματικά τον κλάδο κλπ κλπ. Αλλά μάταια...

Και συμφωνίες στο παρασκήνιο

 Δεν είναι όμως μόνο οι αποφάσεις που ήδη έχουν πάρει από κοινού.

 Την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009 κατατέθηκε στο ΔΣ πρόταση για συγκρότηση αντιπροσωπευτικού αναλογικού προεδρείου (δηλαδή πρόεδρος Π. Σόμπολος, γραμματέας Αντ. Νταβανέλος ή κάποιος άλλος από τη "Συσπείρωση"), αλλά περιορισμένης διάρκειας και εκλογές στις αρχές του νέου έτους. Με άλλα λόγια, υπηρεσιακό και περιορισμένης ευθύνης ΔΣ και μάλιστα σε μια εποχή που στα Μέσα γίνεται της κακομοίρας, πρέπει να καταγγελθούν Συμβάσεις, η ΕΡΤ κλείνει χρόνο χωρίς σύμβαση κλπ.

 Αποκαλύφθηκε ότι η πρόταση κατατέθηκε ύστερα από "διαβούλευση και συμφωνία" της "Συσπείρωσης", της "Ενότητας" αλλά και των "Δημοσιογράφων", οι οποίοι καταγγέλθηκαν δημοσίως από την "Ενότητα" ότι υπαναχώρησαν.

 Την καθαρή θέση μας "πάμε σε εκλογές, ή τώρα, ή αύριο, ή σε ένα μήνα, ή όποτε, αλλά σας επισημαίνουμε ότι τα προβλήματα δε λύνονται με εκλογές παρά μόνο με ουσιαστικούς και οργανωμένους αγώνες και ότι ένα ΔΣ περιορισμένης ευθύνης σε μια τέτοια περίοδο κρίσης και με ανοιχτά όλα τα μέτωπα εξυπηρετεί μόνο κυβέρνηση και εργοδότες, ενώ ανοίγει και τον ασκό του αιόλου για εξελίξεις πλήρους διάλυσης της ΕΣΗΕΑ", η "Συσπείρωση" γκαιμπελίστικα την παρουσιάζει ως στήριξη στο σύστημα Σόμπολου - Τσαλαπάτη.

 Αποκρύπτει ότι αμέσως μετά την 3η συνεδρίαση του ΔΣ, αλλά και πολλές φορές στη συνέχεια, η "Δημοσιογραφική Συνεργασία" κάλεσε ευθέως τον Π. Σόμπολο να παραιτηθεί από την θέση του προεδρεύοντος, γιατί απέτυχε στην διαδικασία συγκρότησης του προεδρείου και η ευθύνη του προεδρεύοντος να περάσει σε εκπρόσωπο της επόμενης σε σειρά δύναμης, δηλαδή της "Συσπείρωσης".

Οφείλουν να απολογηθούν ...

 Ας αφήσουν λοιπόν το παραμύθι για "αριστερό και προοδευτικό προεδρείο". Εξαπατούν!

 Ας αφήσουν το παραμύθι για το "φοβερό αδιέξοδο" στην ανάδειξη προεδρείου.

 Το μόνο που ενδιαφέρει πραγματικά και τους "Δημοσιογράφους" και τη "Συσπείρωση" - "Ενότητα", είναι η κατάληψη των θέσεων του προεδρείου και ο έλεγχος του μηχανισμού της ΕΣΗΕΑ.

"Συνένοχους στο φόνο" δεν θα μας έχουν

 Μέσα και κυρίως έξω από το ΔΣ θα εξακολουθήσουμε σταθερά και επίμονα να αντιπαλεύουμε την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Να ξεσκεπάζουμε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Να παλεύουμε για την πραγματική και με ουσιαστικό περιεχόμενο και στόχους αγωνιστική ενότητα των εργαζόμενων μισθωτών δημοσιογράφων, των άνεργων, των μπλοκάκηδων.

 Δεν πρόκειται ούτε να συμμετάσχουμε, ούτε να δώσουμε άλλοθι σε πλειοψηφίες που πασχίζουν για το πώς θα διαχειριστούν έτσι την πραγματικότητα, ώστε να γίνεται καλά η δουλειά των αφεντικών.

 Θα εξακολουθήσουμε να επιδιώκουμε σε όλα τα μεγάλα και μικρά προβλήματα, ο πρώτος λόγος να ανήκει στη βάση, στους δημοσιογράφους, με συνελεύσεις και μαζικές διαδικασίες. Θα αντιστεκόμαστε στην ψευτοενότητα, που θέλει τους δημοσιογράφους στη γωνία, να αναζητούν «εργολάβους» που θα τους λύσουν τα προβλήματα.

 Θα συνεχίσουμε να προβάλουμε συνολικό πλαίσιο αιτημάτων, που δεν περιορίζεται μόνο στα "συντεχνιακά", αλλά αγκαλιάζουν όλη τη ζωή και δραστηριότητα του εργαζόμενου.

 Με αυτήν την καθαρή στάση θα συνεχίσουμε. Με όποιο προεδρείο. Είτε "περιορισμένης ευθύνης", είτε όχι. Είτε γίνουν εκλογές αύριο, ή το Γενάρη, ή όποτε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ