• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε: Πέμπτη, 11 Φεβρουαρίου 2010 06:48

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ

Στη συνεδρίαση της Τρίτης 9 Φλεβάρη, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ απέρριψε για 3η φορά την πρόταση της Δημοσιογραφικής Συνεργασίας για συμμετοχή στην απεργία της 1Οης Φλεβάρη, συνελεύσεις σε όλα τα μαγαζιά τις επόμενες μέρες και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με συμμετοχή στην απεργία της 24ης Φλεβάρη.

Απέναντι σε αυτήν την πρόταση αντιπαρέθεσαν και ψήφισαν την πρόταση της Συσπείρωσης για συμμετοχή στην απεργία της ­24ης Φλεβάρη και επισκέψεις - συζητήσεις στα μαγαζιά (το τελευταίο το πρόσθεσαν, αφού είχε κατατεθεί η πρόταση της Δημοσιογραφικής Συνεργασίας).

Τα επιχειρήματα τύπου "απεργία μόνοι μας", "απεργία για τα δικά μας προβλήματα", "απεργία όχι την ίδια μέρα με τους άλλους για να δουλεύουν τα Μέσα και να προβάλλονται οι κινητοποιήσεις τους" και άλλα τέτοια παρόμοια, που πρόβαλαν για να μην ψηφίσουν απεργία στις 10 Φλεβάρη, εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας...

Την πρόταση αυτή ψήφισαν Δημοσιογράφοι, Συσπείρωση, Ενότητα και Αριστερή Οχθη. Η ΚΕΔ απουσίαζε.

Οι ίδιοι, στο θέμα της ημερήσιας διάταξης για την καταγγελία της ΣΣΕ για ΕΡΤ, (η οποία σημειωτέον έχει λήξει στις 31 Δεκεμβρίου του 2008), ανάλωσαν το χρόνο ζητώντας διευκρινίσεις επί του σχεδίου καταγγελίας που συνέταξε ο δικηγόρος της Ενωσης και το είχαν στη διάθεσή τους αρκετές ημέρες. Και όταν τελείωσαν με τις... διευκρινίσεις, είπαν ότι δεν είναι έτοιμοι να συζητήσουν επί της ουσίας και συμφώνησαν το θέμα να μετατεθεί σε επόμενη συνεδρίαση!

Πριν συζητηθούν αυτά τα θέματα, εξέλεξαν τα τρία μέλη του ΔΣ που θα συμμετέχουν στο ΔΣ του Μορφωτικού Ιδρύματος. Εξ ορισμού σε αυτό μετέχουν ο πρόεδρος Π. Σόμπολος και ο ταμίας Δ. Κουμπιάς.

Η πρόταση Κουμπιά ήταν: Ν. Νταουντάκη, Γ. Βλαβιανός, Ε. Μαγιάση.

Η αντίδραση της Συσπείρωσης ("τι φαταουλισμός είναι αυτός;") είχε ως αποτέλεσμα να ανοίξει μια μεταξύ τους συζήτηση που κατέληξε στην... τροποποίηση της πρότασης. Αφαιρέθηκε η Ε. Μαγιάση και στη θέση της μπήκε ο Μπ. Αγρολάμπος. Η ψηφοφορία επικύρωσε τη συμφωνία τους.

Είναι οι ίδιοι που αποφάσισαν αναστολή των κινητοποιήσεων στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, "καταπίνοντας" τις επτά απολύσεις.

• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε: Παρασκευή, 23 Οκτωβρίου 2009 04:33

ΓΙΑ ΤΟ "ΑΔΙΕΞΟΔΟ" ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ

Στο ίδιο έργο θεατές: ΔΙΑΓΚΩΝΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ

 Μεγάλη ανησυχία για τα συμφέροντα των δημοσιογράφων δείχνει να διακατέχει τις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές παρατάξεις του κλάδου. Τάχα δεν κρατιούνται για αγωνιστικές κινητοποιήσεις και το μόνο εμπόδιο είναι η έλλειψη προεδρείου στην ΕΣΗΕΑ. Ορισμένοι μάλιστα κατηγορούν τη "Δημοσιογραφική Συνεργασία" για την όλη κατάσταση και φτάνουν να μιλάνε για "στήριξη" του Σόμπολου!

 Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι έχουν αποδείξει επανειλημμένως πως ούτε μπορούν, αλλά ούτε και θέλουν να οδηγήσουν τον κλάδο σε αγώνες που θα θίξουν τα συμφέροντα των μεγαλοεκδοτών και των κυβερνήσεών τους.

 Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι τις αποφάσεις τις παίρνει το ΔΣ και όχι το προεδρείο. Ομως, σήμερα ο συσχετισμός στο ΔΣ είναι εντελώς αρνητικός για τα πραγματικά συμφέροντα του κλάδου. Κυριαρχεί ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός. 'Οποιο προεδρείο και αν εκλεγεί, αυτόν τον συσχετισμό θα εκφράζει. Γι' αυτό η "Δημοσιογραφική Συνεργασία" δε μπορεί σε καμιά περίπτωση να συμμετέχει σε συμμαχικό προεδρείο, όποιας μορφής.

 Οι "Δημοσιογράφοι" επιμένουν πεισματικά "πρόεδρος ο Σόμπολος ή χάος" επειδή ακριβώς γνωρίζουν ότι, αν βγει πρόεδρος, δε θα αναγκαστεί να εφαρμόζει αποφάσεις μιας εντελώς αντίθετης πλειοψηφίας.

 Η "Συσπείρωση" γνωρίζει ποια είναι η πραγματική πλειοψηφία του ΔΣ, ιδιαίτερα στα μείζονα, στα κρίσιμα, στα σημαντικά. Οπως και η ΚΕΔ που καραδοκεί και ελίσσεται, πετώντας γέφυρες και προς τη "Συσπείρωση". Της έχει ζητήσει "ενωτικές πρωτοβουλίες" και πρότεινε μέλος της για πρόεδρο. Κάνει λόγο για "αντιπροσωπευτικό - αναλογικό" αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για "μόνο αντιπροσωπευτικό".

 "Συσπείρωση" και "Ενότητα" κάνουν λόγο για "φοβερό αδιέξοδο στο ΔΣ". Αλλά το "αδιέξοδο" ισχύει μόνο στη συγκρότηση προεδρείου. Γιατί, κατά τα άλλα, το ΔΣ έχει ήδη πάρει αποφάσεις και μάλιστα για σημαντικά ζητήματα. Εκεί δεν είχαν αδιέξοδο...

 Για να ξεπεράσουν το "φοβερό αδιέξοδο" έχουν πολλούς τρόπους. Ας το κάνουν π.χ. με τον ίδιο τρόπο που σε όλα τα μεγάλα ζητήματα παίρνουν τις "συνθετικές αποφάσεις", καταλήγουν στις "μίνιμουμ συμφωνίες". Το έχουν κάνει στο παρελθόν, πρόλαβαν να το κάνουν και σε αυτό το "νέο", το "ακέφαλο" ΔΣ. Θα το εξηγήσουμε παρακάτω αναλυτικά.

Το πρόβλημα της ΕΣΗΕΑ

 Το πρόβλημα της ΕΣΗΕΑ δε διαφέρει από το γενικότερο πρόβλημα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπου επικρατεί ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός. Το αντιμετωπίζει σε μεγαλύτερο βαθμό, επειδή ακριβώς η ΕΣΗΕΑ έχει άμεση σχέση με την ενημέρωση, ο έλεγχος της οποίας πρέπει να είναι απόλυτος, για τις ανάγκες του συστήματος: Γραφεία Τύπου, μυστικά κονδύλια, payroll και "παπαγαλάκια" , αργομισθίες και κάθε λογής εξαρτήσεις, απουσία έστω και στοιχειώδους παρέμβασης για το πρόβλημα της ενημέρωσης και πλήρης αποσιώπηση της βασικής ευθύνης που ανήκει στους ιδιοκτήτες - μεγάλο κεφαλαίο του Τύπου και των ΜΜΕ, αλλά και τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

 Από την άλλη, ο Τύπος και τα ΜΜΕ λειτουργούν ως επιχειρήσεις, οπότε οι εργαζόμενοι σε αυτές πέφτουν θύματα όλων των αντιδραστικών καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων (αφαίρεση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ραγδαία επέκταση των λεγόμενων ελαστικών σχέσεων, "μπλοκάκηδες", απολύσεις κλπ.). 'Ολα αυτά επιβαρύνονται δραματικά, λόγω της μετάβασης του Τύπου και των ΜΜΕ στη νέα εποχή (διαδίκτυο, ψηφιακή ραδιοτηλεόραση, αμφίδρομες υπηρεσίες) που αλλάζουν άρδην το τοπίο σε βάρος βέβαια των εργαζόμενων. Για παράδειγμα, η απουσία νομοθετικής ρύθμισης για την εφαρμογή των δημοσιογραφικών ΣΣΕ και των αντίστοιχων ασφαλιστικών δικαιωμάτων στα διαδικτυακά Μέσα, είναι απαίτηση των εργοδοτών, που την ικανοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του '90.

Η διέξοδος

 Η διέξοδος από τα αβάσταχτα προβλήματα δε μπορεί να προκύψει εύκολα και σε μια μέρα και σε καμία περίπτωση δεν είναι ζήτημα αυτού ή του άλλου προεδρείου, όταν είναι δεδομένο ότι αυτό θα κινηθεί "εντός των ορίων".

 Το πραγματικό ερώτημα που απαιτεί απάντηση από τον κάθε εργαζόμενο και συνολικά είναι: Ανάπτυξη για τον εργαζόμενο λαό ή για τα μονοπώλια και την κερδοφορία τους; Στο πλευρό της πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων, ή στο πλευρό της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς;

 Η λογική «όλοι μαζί για να βγούμε από την κρίση, όλοι μαζί για να συμμαζέψουμε τα ελλείμματα της οικονομίας» είναι επικίνδυνη και παραπλανητική. (Να ζητήσουμε π.χ. την αναχρηματοδότηση των χρεών των επιχειρήσεων Τύπου και ΜΜΕ με ομολογιακό δάνειο, δηλαδή να πληρώσει γι'αυτούς ο λαός. Η, να ζητήσουμε να προσλαμβάνουν νέους δημοσιογράφους χωρίς να πληρώνουν οι εργοδότες εισφορές, για να απολύουν παλιότερους). Πρόκειται για πολιτική δοκιμασμένη, με αντιλαϊκά αποτελέσματα. Επιδιώκει να κάνει συνένοχους τους εργαζόμενους, να τους ποτίσει με το δηλητήριο του συμβιβασμού, της υποταγής, να μειώσουν τις απαιτήσεις τους

 Μονόδρομος είναι η εργατική αντεπίθεση, η ένταση της ταξικής πάλης απέναντι στις αντιλαϊκές συνέπειες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και του σχεδίου της ΕΕ για ανάκαμψη. Είναι επιτακτική η ανάγκη να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στα χέρια τους την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, να παρεμποδίσουν, να δυσκολέψουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Να κάνουν πέρα τους "εργολάβους" επίλυσης των προβλημάτων.

 Ομως, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου, οι αγώνες μπορούν να αποτελεσματικοί μόνο αν είναι μαζικοί, οργανωμένοι, πολιτικοποιημένοι.Αν είναι μέρος ενός ενιαίου μετώπου εργατών, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων αγροτών. Αν δεν εξαντλούνται στα επιμέρους αιτήματα, αλλά συνδυάζουν το άμεσο, το σημερινό, με την προοπτική και την πάλη για ριζικές βαθιές αλλαγές, μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

 Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, η γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης, των κοινωνικών διαλόγων είναι συνυφασμένα με την υποχώρηση, το συμβιβασμό, τη μείωση της απαιτητικότητας των εργαζομένων. Η πολιτική των μίνιμουμ συμφωνιών, των «συνθετικών προτάσεων» διασπά τη γραμμή συσπείρωσης και σύγκρουσης, που μπορεί να εξασφαλίσει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Η απάτη της "αριστερής πλειοψηφίας"

 Η θεωρία της πλειοψηφίας των "αριστερών και προοδευτικών" δυνάμεων, δεν αντέχει στοιχειώδους κριτικής. Είναι παραμύθι, απάτη, που εξυπηρετεί μόνο παραταξιακά και πολιτικά συμφέροντα της "Συσπείρωσης" και της "Ενότητας". Εχουν κάθε δίκιο να αυτο-τσουβαλιάζουνται κάτω από αυτή την ταμπέλα, γιατί και οι μεν και οι δε, πράγματι είναι διαχειριστές των εργοδοτικών και κυβερνητικών συμφερόντων, με "αριστερό", "προοδευτικό" προσωπείο. Αλλά δεν έχουν κανέναν δικαίωμα να τσουβαλιάζουν και τη "Δημοσιογραφική Συνεργασία" που έχει γραμμή σύγκρουσης με τα εργοδοτικά συμφέροντα και τις κυβερνήσεις που τα εξυπηρετούν.

 Δεν είναι ίδιες όλες οι άλλες παρατάξεις που συμμετέχουν στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Ομως, οι όποιες διαφορές λόγου, ύφους και προσέγγισης επιμέρους ζητημάτων και στόχων, εξαφανίζονται την κρίσιμη στιγμή των αποφάσεων. "Συσπείρωση" και "Ενότητα" το έχουν αποδείξει ήδη πολλαπλώς και σε αυτό, το "νέο" ΔΣ, το οποίο έχει πάρει ήδη σημαντικές αποφάσεις. Να μερικές:

Αποφάσεις για την ΕΞΠΡΕΣ

• Στις 21 Ιουνίου, με αφορμή την πρόθεση της ιδιοκτησίας της ΕΧΠΡΕΣ να επιβάλει εκ περιτροπής εργασία, το ΔΣ ασχολήθηκε με το πρόβλημα. Διαμορφώθηκαν δύο πλαίσια αποφάσεων.

- Το ένα, της "μίνιμουμ συμφωνίας", το "συνθετικό" που συγκέντρωσε την υποστήριξη 10 μελών. Δηλαδή, κήρυξη 48ωρης απεργίας, γιατί η εργοδοσία εξακολουθεί να εμπαίζει τους εργαζόμενους και δεν τους πληρώνει και επιχειρεί να θέσει τους εργαζομένους στην εκ περιτροπής εργασία, χωρίς να υπόσχεται ούτε την εξόφληση των οφειλομένων ούτε και την καταβολή της αμοιβής της προσχηματικής εκ περιτροπής εργασίας. (Ανακοίνωση ΕΣΗΕΑ 22 Ιουνίου 2009).

 - Το άλλο, της "Δημοσιογραφικής Συνεργασίας" που επιγραμματικά ήταν "48ωρη απεργία, αλλά με συγκεκριμένο περιεχόμενο, πολιτικό πλαίσιο θέσεων και αιτημάτων (την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία, παλεύουμε ενάντια στην πολιτική κυβερνήσεων και ΕΕ, απαιτούμε και παλεύουμε για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων). Οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα όχι μόνο στην ΕΞΠΡΕΣ αλλά συνολικά στον κλάδο, σε συντονισμό με τις άλλες ενώσεις εργαζομένων και γενικότερα, συνελεύσεις σε όλα τα "μαγαζιά" για να ληφθούν αποφάσεις, να μαζικοποιηθεί ο αγώνας. Παράλληλα, η ΕΣΗΕΑ να ανοίξει μέτωπο ενημέρωσης της κοινωνίας, για το θέμα της ενημέρωσης, τους υπεύθυνους, αλλά και την πραγματική θέση των εργαζόμενων δημοσιογράφων σε αυτήν, ώστε να μην είναι η απεργία άλλη μια μπαταριά στον αέρα.

 Η ΟΥΣΙΑ:Ιδια απεργία είχε κάνει στην ΕΞΠΡΕΣ και το προηγούμενο ΔΣ της πλειοψηφίας των "6". Μια απλή σύγκριση των αποφάσεων - πλαισίων, όπως αποτυπώνονται στις ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ 10 Δεκεμβρίου 2008 και 22 Ιουνίου 2009, είναι αποκαλυπτική.

 Το "νέο" ΔΣ κήρυξε και νέα απεργία στην ΕΞΠΡΕΣ για τις 13 Οκτώβρη. Στην ίδια ακριβώς πεπατημένη. Το αποδεικνύει η ανακοίνωση που εκδόθηκε στις 12 Οκτώβρη 2009.

Η 48ωρη που δεν δεν έγινε ποτέ

 Οταν μετά την απόφαση των Αγγελοπουλαίων να κλείσουν τον "Ελεύθερο Τύπο" και τον "City", πολλοί περίμεναν κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, η "Δημοσιογραφική Συνεργασία" ζήτησε 48ωρη απεργία, επιμένοντας ότι αυτή πρέπει να γίνει στο πλαίσιο οργάνωσης και κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων με ουσιαστικό περιεχόμενο και προοπτική, εξασφάλιση της μαζικότητας κλπ.

 Η "Συσπείρωση" ήθελε μεν 48ωρη απεργία, αλλά χωρίς πλαίσια και περιεχόμενα και άλλα τέτοια "διασπαστικά" και "αναχρονιστικά"...

 "Δημοσιογράφοι" ΚΕΔ και "Ενότητα" είπαν ένα μεγάλο ΟΧΙ, καταψηφίζοντας την πρόταση για 48ωρη απεργία.

Διάλογος με τους εργοδότες

 Την 1η Ιούλη 2009, το "νέο" ΔΣ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καλούσε τους δημοσιογράφους σε 3ωρη στάση εργασίας την Πέμπτη 2 Ιουλίου και συγκέντρωση εξω από τη Βουλή, όπου η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας θα συζητούσε το θέμα της κρίσης στο χώρο των ΜΜΕ.

 Σε άλλη μια "συνθετική" απόφαση και "μίνιμουμ συμφωνία", η ίδια ευρεία πλειοψηφία του ΔΣ, όχι μόνο περιορίστηκε στην περιγραφή των προβλημάτων, αλλά έσπευσε και να ζητήσει "διάλογο" με τις εργοδοτικές Ενώσεις! Και για την τιμή των όπλων- ως συνήθως - πέταξε και μερικά αιτήματα (ανακοίνωση ΕΣΗΕΑ 1 Ιουλίου 2009).

 Η "Δημοσιογραφική Συνεργασία" επέμενε και σε αυτήν την συζήτηση με ολοκληρωμένο πλαίσιο θέσεων, αιτημάτων και προτάσεων για την οργάνωση του αγώνα, συνελεύσεων σε όλα τα "μαγαζιά" για ουσιαστική συζήτηση που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε μια μαζική γενική συνέλευση, θα μπορούσε να ξεσηκώσει πραγματικά τον κλάδο κλπ κλπ. Αλλά μάταια...

Και συμφωνίες στο παρασκήνιο

 Δεν είναι όμως μόνο οι αποφάσεις που ήδη έχουν πάρει από κοινού.

 Την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009 κατατέθηκε στο ΔΣ πρόταση για συγκρότηση αντιπροσωπευτικού αναλογικού προεδρείου (δηλαδή πρόεδρος Π. Σόμπολος, γραμματέας Αντ. Νταβανέλος ή κάποιος άλλος από τη "Συσπείρωση"), αλλά περιορισμένης διάρκειας και εκλογές στις αρχές του νέου έτους. Με άλλα λόγια, υπηρεσιακό και περιορισμένης ευθύνης ΔΣ και μάλιστα σε μια εποχή που στα Μέσα γίνεται της κακομοίρας, πρέπει να καταγγελθούν Συμβάσεις, η ΕΡΤ κλείνει χρόνο χωρίς σύμβαση κλπ.

 Αποκαλύφθηκε ότι η πρόταση κατατέθηκε ύστερα από "διαβούλευση και συμφωνία" της "Συσπείρωσης", της "Ενότητας" αλλά και των "Δημοσιογράφων", οι οποίοι καταγγέλθηκαν δημοσίως από την "Ενότητα" ότι υπαναχώρησαν.

 Την καθαρή θέση μας "πάμε σε εκλογές, ή τώρα, ή αύριο, ή σε ένα μήνα, ή όποτε, αλλά σας επισημαίνουμε ότι τα προβλήματα δε λύνονται με εκλογές παρά μόνο με ουσιαστικούς και οργανωμένους αγώνες και ότι ένα ΔΣ περιορισμένης ευθύνης σε μια τέτοια περίοδο κρίσης και με ανοιχτά όλα τα μέτωπα εξυπηρετεί μόνο κυβέρνηση και εργοδότες, ενώ ανοίγει και τον ασκό του αιόλου για εξελίξεις πλήρους διάλυσης της ΕΣΗΕΑ", η "Συσπείρωση" γκαιμπελίστικα την παρουσιάζει ως στήριξη στο σύστημα Σόμπολου - Τσαλαπάτη.

 Αποκρύπτει ότι αμέσως μετά την 3η συνεδρίαση του ΔΣ, αλλά και πολλές φορές στη συνέχεια, η "Δημοσιογραφική Συνεργασία" κάλεσε ευθέως τον Π. Σόμπολο να παραιτηθεί από την θέση του προεδρεύοντος, γιατί απέτυχε στην διαδικασία συγκρότησης του προεδρείου και η ευθύνη του προεδρεύοντος να περάσει σε εκπρόσωπο της επόμενης σε σειρά δύναμης, δηλαδή της "Συσπείρωσης".

Οφείλουν να απολογηθούν ...

 Ας αφήσουν λοιπόν το παραμύθι για "αριστερό και προοδευτικό προεδρείο". Εξαπατούν!

 Ας αφήσουν το παραμύθι για το "φοβερό αδιέξοδο" στην ανάδειξη προεδρείου.

 Το μόνο που ενδιαφέρει πραγματικά και τους "Δημοσιογράφους" και τη "Συσπείρωση" - "Ενότητα", είναι η κατάληψη των θέσεων του προεδρείου και ο έλεγχος του μηχανισμού της ΕΣΗΕΑ.

"Συνένοχους στο φόνο" δεν θα μας έχουν

 Μέσα και κυρίως έξω από το ΔΣ θα εξακολουθήσουμε σταθερά και επίμονα να αντιπαλεύουμε την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Να ξεσκεπάζουμε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Να παλεύουμε για την πραγματική και με ουσιαστικό περιεχόμενο και στόχους αγωνιστική ενότητα των εργαζόμενων μισθωτών δημοσιογράφων, των άνεργων, των μπλοκάκηδων.

 Δεν πρόκειται ούτε να συμμετάσχουμε, ούτε να δώσουμε άλλοθι σε πλειοψηφίες που πασχίζουν για το πώς θα διαχειριστούν έτσι την πραγματικότητα, ώστε να γίνεται καλά η δουλειά των αφεντικών.

 Θα εξακολουθήσουμε να επιδιώκουμε σε όλα τα μεγάλα και μικρά προβλήματα, ο πρώτος λόγος να ανήκει στη βάση, στους δημοσιογράφους, με συνελεύσεις και μαζικές διαδικασίες. Θα αντιστεκόμαστε στην ψευτοενότητα, που θέλει τους δημοσιογράφους στη γωνία, να αναζητούν «εργολάβους» που θα τους λύσουν τα προβλήματα.

 Θα συνεχίσουμε να προβάλουμε συνολικό πλαίσιο αιτημάτων, που δεν περιορίζεται μόνο στα "συντεχνιακά", αλλά αγκαλιάζουν όλη τη ζωή και δραστηριότητα του εργαζόμενου.

 Με αυτήν την καθαρή στάση θα συνεχίσουμε. Με όποιο προεδρείο. Είτε "περιορισμένης ευθύνης", είτε όχι. Είτε γίνουν εκλογές αύριο, ή το Γενάρη, ή όποτε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε: Παρασκευή, 09 Οκτωβρίου 2009 01:34

 ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Στη συνεδρίαση της Πέμπτης 8/10/2009 έπεσε στο τραπέζι πρόταση για τη συγκρότηση «αναλογικού αντιπροσωπευτικού προεδρείου», δηλαδή πρόεδρος Σόμπολος και γραμματέας Νταβανέλος, αλλά με περιορισμένη θητεία και άρα περιορισμένη ευθύνη. Ναι, αυτό πρότειναν η «Συσπείρωση» και η «Ενότητα». Και ήταν συμφωνημένο από τους 8 στους 11 συμβούλους, αλλά τους την έκανε ο Σόμπολος, που αθέτησε τη συμφωνία. Μη βιαστεί κανείς να μας κατηγορήσει για σεναριολογία και συνωμοσιολογία.

Να, τι γράφει η «Ενότητα»:

«Πριν από 40 μέρες, στις 2 Σεπτεμβρίου, ο Δημήτρης Κουμπιάς είχε πει στην εφημερίδα "Κέρδος": Η Δημοσιογραφική Ενότητα θα φέρει στο τραπέζι πρόταση άρσης του αδιεξόδου, καλώντας στην άμεση συγκρότηση «αναλογικού - αντιπροσωπευτικού προεδρείου» συγκεκριμένης εξάμηνης βιωσιμότητας και δράσης, ώστε να μπορεί αφενός να λειτουργήσει τουλάχιστον στοιχειωδώς η ΕΣΗΕΑ και αφετέρου να μπορεί (το ΔΣ) να προκηρύξει εκλογές άμα τη λήξει του εξαμήνου... Η πρόταση δεν έφτασε τότε "στο τραπέζι", γιατί, όταν διατυπώθηκε εκτός Συμβουλίου σε εκπροσώπους άλλων παρατάξεων, υπήρξαν επιφυλάξεις.

Ετέθη την Πέμπτη, έπειτα από διαβούλευση και συμφωνία εκπροσώπων τριών παρατάξεων (με οκτώ έδρες συνολικά), που έγινε μετά τη διακοπείσα συνεδρίαση της Τετάρτης. Την πρόταση έθεσε και ο Μπάμπης Αγρολάμπος εκ μέρους της Συσπείρωσης, με τη διαφορά ότι ζητούσε εκλογές όχι σε έξι μήνες (που πρότεινε η Δημοσιογραφική Ενότητα), αλλά το πολύ σε τρεις μήνες.

Ωστόσο, η πρόταση που θα έβγαζε την Ενωση από το αδιέξοδο δεν τελεσφόρησε, γιατί ο προεδρεύων και επικεφαλής των Δημοσιογράφων για τη Δημοσιογραφία Π. Σόμπολος έκανε πίσω σε όσα είχε συμφωνήσει την προηγουμένη, μη αποδεχόμενος τελικά τη συγκρότηση προεδρείου μ' αυτόν τον τρόπο».

Το γεγονός δε μας εκπλήσσει διόλου. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται τέτοιου είδους συμφωνίες, στο πλαίσιο του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού.* Αλλωστε, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της ορθότητας της θέσης της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» ότι η αδυναμία συγκρότησης προεδρείου οφείλεται μόνο στους προσωπικούς και παραταξιακούς διαγκωνισμούς για τα αξιώματα και για τον έλεγχο του μηχανισμού της Ενωσης, όλων αυτών που συναποτελούν τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, είτε του νεοφιλελεύθερου, είτε του συναινετικού - συνδιαχειριστικού. Ολοι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο πραγματικός συσχετισμός δυνάμεων στο ΔΣ δεν αμφισβητεί στο ελάχιστο τη γενική γραμμή πλεύσης της ΕΣΗΕΑ.

Ομως, σε μια περίοδο που:

• Η νέα κυβέρνηση αναμένεται να θέσει επί τάπητος τα νέα μέτρα που αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ (επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας, μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού» κόστους, δηλαδή μείωση ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας κ.λπ. που σημαίνει καίριο χτύπημα στον κοινωνικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, σαρωτικές ανατροπές στα συστήματα Υγείας - Πρόνοιας κ.λπ.

• Είναι γνωστό ότι έχουν ήδη δρομολογηθεί οι διαδικασίες για θεσμοθέτηση πρόωρης συνταξιοδότησης δημοσιογράφων, για να αντικατασταθούν από νέους «ευέλικτους», ενώ οι μεγαλοεκδότες ζητούν τη μείωση του αγγελιόσημου κατά 50% και κάποιοι από αυτούς έχουν θέσει δημόσια θέμα «διαχείρισης του πόρου».

• Οι απολύσεις είναι καθημερινό φαινόμενο, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων προχωρά με γοργούς ρυθμούς, τα δημοτικά ραδιόφωνα είναι στην κόψη του ξυραφιού, αναμένονται νέα κρούσματα μαζικών απολύσεων.

• Πρέπει να διεκδικηθεί η ΣΣΕ στην ΕΡΤ που έχει λήξει από τις 31 Δεκέμβρη 2008 και ήδη έπρεπε να καταγγελθούν οι τρεις ΣΣΕ (εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις) που λήγουν 31 Δεκέμβρη 2009 και να έχει αρχίσει η διεκδίκηση των νέων.

Ολοι αυτοί που συμφώνησαν και προτείνουν προεδρείο «περιορισμένης ευθύνης», αντικειμενικά, παίζουν το παιχνίδι κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία»:

-- Εθεσε όλα αυτά τα ζητήματα στη συνεδρίαση του ΔΣ. Ζήτησε απαντήσεις από τους εισηγητές της πρότασης, αλλά ματαίως. Το μόνο επιχείρημα ήταν το «φοβερό αδιέξοδο».

-- Τους επισήμανε ότι είναι υποκρισία ολκής να συμφωνούν σε προεδρείο Σόμπολου - Νταβανέλου, που θα κληθεί υποχρεωτικά να αντιμετωπίσει όλα τα παραπάνω - και, άρα, θα πρέπει να λειτουργεί επί της ουσίας - και οι ίδιοι να το αποδυναμώνουν, μετατρέποντάς το σε προεκλογικό «υπηρεσιακό».

-- Τους ξεκαθάρισε ότι τα προβλήματα του κλάδου δε λύνονται με εκλογές, αλλά με αγώνες και ότι η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να συμμετάσχει σε εκλογές ανά πάσα στιγμή. Οτι δε θα τους εμποδίσει να συγκροτήσουν τέτοιο προεδρείο, αλλά την ευθύνη για όλες τις συνέπειες σε βάρος του κλάδου θα την φέρουν οι ίδιοι**.

Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά:

Την ευθύνη για την εικόνα διάλυσης της ΕΣΗΕΑ φέρουν στο ακέραιο οι κυρίαρχες παρατάξεις.

• «Δημοσιογράφοι», ΚΕΔ και «Ενότητα» δεν είναι ίδιες παρατάξεις, αλλά δε διαφωνούν στην ουσία, στο κύριο. Αυτό αποδεικνύουν οι θέσεις τους, οι προτάσεις τους, αλλά και η πρακτική τους.

• Η «Συσπείρωση», στο όνομα δήθεν της ενότητας των δημοσιογράφων, συνδιαμορφώνει αποφάσεις με τους εργοδοτικούς. Γι' αυτό στο παρελθόν επεδίωκε συμμαχικό προεδρείο με την ΚΕΔ, ενώ τώρα εμφανίζεται ως μπλοκ με την «Ενότητα». Το μάρκετινγκ αγωνιστικότητας δεν μπορεί να κρύψει αυτήν την αλήθεια.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οποιο προεδρείο, με όποιον τρόπο και αν εκλεγεί, δυστυχώς αυτήν την πραγματικότητα θα εκφράζει.

Μας θέλουν συνένοχους.

Τους ενοχλεί η καθαρή μας στάση. Οτι σταθερά και επίμονα, μέσα και έξω από το ΔΣ, αντιπαλεύουμε την αντιλαϊκή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Οτι ξεσκεπάζουμε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλεύουμε για την πραγματική και με ουσιαστικό περιεχόμενο και στόχους αγωνιστική ενότητα των εργαζόμενων μισθωτών δημοσιογράφων, των ανέργων, των μπλοκάκηδων.

Τους ενοχλεί ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμμετάσχουμε στις σφιχταγκαλιασμένες με τους μεγαλοεπιχειρηματίες των ΜΜΕ πλειοψηφίες, οι οποίες - δυστυχώς - διαμορφώνονται από τις αρχαιρεσίες. Που, ανεξάρτητα αν εμφανίζονται βασικά με δύο φαινομενικώς διαφορετικά μπλοκ δυνάμεων, πασχίζουν για το πώς θα διαχειριστούν έτσι την πραγματικότητα, ώστε να γίνεται καλά η δουλειά των αφεντικών.

Τους ενοχλεί ότι σταθερά και επίμονα επιδιώκουμε σε όλα τα μεγάλα και μικρά προβλήματα, ο πρώτος λόγος να ανήκει στη βάση, στους δημοσιογράφους, με συνελεύσεις και μαζικές διαδικασίες.

Τους ενοχλεί ότι προβάλλουμε συνολικό πλαίσιο αιτημάτων, που δεν περιορίζεται μόνο στα «συντεχνιακά», αλλά αγκαλιάζει όλη τη ζωή και δραστηριότητα του εργαζόμενου.

Τους ενοχλεί ότι ξεσκεπάζουμε την ψευτοενότητά τους, που δένει όλο και πιο πολύ τα χέρια των εργαζόμενων δημοσιογράφων και τους οδηγεί στην αναζήτηση «εργολάβων» που θα τους λύσουν τα προβλήματα. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη την ενότητα που ενισχύει τους αγώνες τους. Που θα τονώνει την εμπιστοσύνη στη δύναμή τους, ότι θα είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές στην πάλη ενάντια στην εργοδοσία και τους εκφραστές της. Που έχει καθαρό ποιοι είναι οι αντίπαλοι και οι εχθροί μας. Ενότητα, που δεν καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορούμε να βρούμε λύσεις με την εργοδοσία. Ενότητα, που δεν κάνει βήμα πίσω από κατακτήσεις. Ενότητα, που θα διεκδικεί τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Με αυτήν την καθαρή στάση θα συνεχίσουμε. Είτε γίνει «προεδρείο περιορισμένης ευθύνης», είτε όχι. Είτε γίνουν εκλογές αύριο, είτε Γενάρη - Φλεβάρη, όπως πρότεινε η «Συσπείρωση», είτε Μάρτη, όπως πρότεινε η «Ενότητα», ή όποτε θελήσουν και συμφωνήσουν.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Οσο πιο γρήγορα οι εργαζόμενοι σταματήσουμε να έχουμε αυταπάτες για το νέο ΔΣ, τόσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά θα μπορούμε να οργανώσουμε την πάλη μας. Δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από «συμφωνίες» ανάμεσα στις παρατάξεις του ΔΣ. Τίποτα θετικό δεν πρόκειται να έρθει χωρίς τον αγώνα μας. Ο μόνος δρόμος είναι η ενεργός συμμετοχή μας στη λήψη των αποφάσεων και η μαχητική αγωνιστική στάση γύρω από το αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο που υπερασπίζονται η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» και το ΠΑΜΕ.

Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» δεν υπόσχεται εύκολες και γρήγορες λύσεις.

Στο βαθμό που ενισχύεται η ταξική μας ενότητα, στο βαθμό που ενισχύεται η αποφασιστικότητά μας, στο βαθμό που συνειδητοποιούμε την ανάγκη της σταθερής και μακρόχρονης οργανωμένης δράσης, στο βαθμό που αφήνουμε στην άκρη αυταπάτες (και βάζουμε στην άκρη αυτούς που τις σπέρνουν) μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις.

Αθήνα 9 Οκτώβρη 2009

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

*Το 2005, η συγκρότηση του προεδρείου έγινε δυνατή, όταν η «Συσπείρωση», αν και πρώτη δύναμη, πρόσφερε τη θέση του προέδρου στον Π. Σόμπολο. Για μερικούς μήνες «συνδιαμόρφωναν» (σ.σ. έτσι αναφέρεται στα πρακτικά) προτάσεις και συναποφάσιζαν στο ΔΣ, μέχρι που τα έσπασαν.

**Κάποιοι «ανώνυμοι», που λιβελογραφούν στο διαδίκτυο, έσπευσαν να κατηγορήσουν τη «Δημοσιογραφική Συνεργασία» ότι μαζί με τους «Δημοσιογράφους» και την ΚΕΔ απέρριψε την πρόταση. Το αντι-ΚΚΕ πάθος τους τους οδηγεί στην πλήρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, στη συκοφαντία και τις ύβρεις.

• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε: Σάββατο, 04 Ιουλίου 2009 19:37

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Μάη επιβεβαίωσε την κυριαρχία και στο νέο ΔΣ, του αυθεντικού κυβερνητικού - νεοφιλελεύθερου συνδικαλισμού («Δημοσιογράφοι για τη Δημοσιογραφία») και του συναινετικού, συνδιαχειριστικού (ΚΕΔ, «Δημοσιογραφική Ενότητα», αλλά και η «Συσπείρωση», που συγκαλύπτει την πλήρη υποταγή της, με την πάγια παρελκυστική τακτική του μάρκετινγκ αγωνιστικότητας). Είναι παρατάξεις που, μπορεί να κάνουν ελιγμούς, να αποφασίζουν και κινητοποιήσεις, αλλά πάντα κινούνται «εντός των τειχών». Γι' αυτό δεν έχουν διεκδικητικό πλαίσιο που να υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες των μισθωτών δημοσιογράφων. Δεν έχουν «γραμμή» σύγκρουσης με την πλουτοκρατία, αποδέχονται τη γενικότερη στρατηγική του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαπατούν με προτάσεις δήθεν εξανθρωπισμού της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Ο αρνητικός - για τα συμφέροντα των εργαζόμενων μισθωτών δημοσιογράφων - συσχετισμός δυνάμεων στο ΔΣ, κάνει αδύνατη τη συμμετοχή μας στο προεδρείο, με οποιονδήποτε τρόπο και οποιαδήποτε μορφή. Οσο πιο γρήγορα οι εργαζόμενοι σταματήσουμε να έχουμε αυταπάτες για το νέο ΔΣ, τόσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά θα μπορέσουμε να οργανώσουμε την πάλη μας.

 Είναι προφανές ότι η «Δημοσιογραφική Συνεργασία»δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να στηρίξει προεδρείο με τους «Δημοσιογράφους για τη Δημοσιογραφία»

 Από την άλλη, δεν μπορεί να υπάρξει προεδρείο με τη «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος» λόγω της εγκληματικής για τα συμφέροντα των εργαζομένων αφερεγγυότητάς της, που εκπορεύεται από τη συνολική στάση και αντίληψη για το ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος. Και μόνο το γεγονός ότι μας προτείνει να συμπράξουμε σε προεδρείο «Συσπείρωσης» «Δημοσιογραφικής Ενότητας» και το 2007 μάς πρότεινε προεδρείο «Συσπείρωσης» - ΚΕΔ (Τσαλαπάτη), αποδεικνύει την αφερεγγυότητα.

 Καλεί (μαζί με την «Ενότητα»), στη συγκρότηση «αντιδεξιού» μετώπου και όχι μετώπου που θα αντιμάχεται συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική, με οποιαδήποτε κυβερνητική παραλλαγή και τους όποιους εκφραστές αυτής της πολιτικής. Σκοπίμως αναφέρεται μόνο σε πρόσωπα, αφήνοντας έτσι στο απυρόβλητο την πολιτική που εφάρμοσαν.

 Νομιμοποιεί με τη δράση και με τις θέσεις της τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Παρέα με τους «Δημοσιογράφους» και την ΚΕΔ καλούσαν τους εργαζόμενους στις απεργιακές κινητοποιήσεις να στηρίξουν τη γραμμή της ΓΣΕΕ, της συνδιαλλαγής με τον ΣΕΒ και την εργοδοσία. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά, αλλά αρκούν τα εντελώς πρόσφατα: Συμφώνησε με τους «Δημοσιογράφους», την «ΚΕΔ» και την «Ενότητα», στην απόφαση - πλαίσιο για το πρόβλημα της εκ περιτροπής εργασίας στην ΕΞΠΡΕΣ και στο πλαίσιο (ανακοίνωση ΕΣΗΕΑ) της 3ωρης στάσης εργασίας της 2ης Ιούλη.

 Είναι μια γραμμή που δεν προετοιμάζει τους εργαζόμενους για σκληρές και σε βάθος χρόνου αναμετρήσεις και που, υποσχόμενη εύκολες και γρήγορες νίκες, αν όλοι τάχα είμαστε «ενωμένοι», σπέρνει αυταπάτες και τελικά ενισχύει την απογοήτευση των εργαζομένων για την αποτελεσματικότητα των αγώνων.

 Είναι υπόλογοι και πρέπει να απολογηθούν προς τους εργαζόμενους και να πουν ποια είναι τα κοινά σημεία που τους δίνουν τη δυνατότητα να συνδιαμορφώνουν αποφάσεις με τους εργοδοτικούς. Δήθεν για την «ενότητα» των δημοσιογράφων, σε αντίθεση με τη δήθεν διασπαστική τακτική της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» και του ΠΑΜΕ. Μας κατηγορούν ότι θέλουμε να είμαστε μόνιμα αντιπολίτευση, χωρίς να αναλαμβάνουμε ευθύνες. Οτι τάχα διαφωνούμε, απλά και μόνο για να φαινόμαστε διαφορετικοί, χωρίς όμως να λένε στον κόσμο, ούτε γιατί διαφωνούμε όταν διαφωνούμε, αλλά ούτε και γιατί αυτοί μεταξύ τους συμφωνούν. Τους λέμε ότι δρούμε υπεύθυνα, απολογούμενοι μέσα στους χώρους δουλειάς. Εκεί δρούμε καθημερινά και είμαστε μπροστά, στο μέτρο των δυνάμεών μας, σε όλα τα προβλήματα.

 Η δημαγωγία της «Συσπείρωσης» και το μάρκετινγκ αγωνιστικότητας δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα. Η κάθε δύναμη δεν κρίνεται από το τι δηλώνει, αλλά από το τι πράττει.

 Η πρότασή της για «αριστερό προοδευτικό προεδρείο» είναι μια μπλόφα. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τις πραγματικές προθέσεις της είναι το γεγονός ότι, παραποιώντας πλήρως θέσεις και τοποθετήσεις μας στο ΔΣ για το θέμα της συγκρότησης του προεδρείου, «τροφοδοτεί» ένα βρώμικο επικοινωνιακό πόλεμο εναντίον μας. Που φτάνει να πάρει τη μορφή δημοσιευμάτων με αλητείες και αθλιότητες, σε επώνυμο site αλλά πάντα από ανώνυμους «επισκέπτες» και σε επίσης ανώνυμα blogs.

 Αλλά, στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί. Αποσιωπούν ότι το 2005 η «Συσπείρωση» ήταν αυτή που ζήτησε από την 1η συνεδρίαση αντιπροσωπευτικό - αναλογικό. Αλλο αν στη συνέχεια «πρόσφερε» την προεδρία στον Π. Σόμπολο, όταν, «ως διά μαγείας», μετά από μήνες καθυστέρησης, συγκροτήθηκαν ταυτόχρονα τα ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ με Π. Σόμπολο - Δ. Τρίμη και Δ. Τσαλαπάτη - Αντ. Νταβανέλο στις θέσεις των προέδρων και των γραμματέων.

 Αποσιωπούν ότι το 2007 οι «Δημοσιογράφοι», με τη σειρά τους, από την 1η συνεδρίαση ζήτησαν αντιπροσωπευτικό - αναλογικό και η απάντησή μας ως «Μαχόμενη Δημοσιογραφία», τότε, ήταν «δε θα σας κάνουμε τη χάρη, το αντιπροσωπευτικό αναλογικό να αποτελέσει για σας την κολυμβήθρα του Σιλωάμ».

 Δεν τους βολεύει η καθαρή θέση της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας».

 Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Επιδιώκουμε με τη στάση μας να κάνουμε καθαρό ότι η ενότητα δεν είναι ένα άδειο πουκάμισο για να το σηκώσει κάποιος όποτε θέλει και όπως τον βολεύει, δε γίνεται χωρίς αρχές.

 Η ενότητα έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και συγκεκριμένους στόχους. Στόχους που δεν μπορεί να είναι, για παράδειγμα, «η αναχρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους των χρεών των επιχειρήσεων Τύπου» και η αναζήτηση κοινών λύσεων με τις εργοδοτικές οργανώσεις, απέναντι στην επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι από τους εργοδότες.

 Μια τέτοια ενότητα δένει όλο και πιο πολύ τα χέρια των εργαζόμενων δημοσιογράφων και τους οδηγεί στην αναζήτηση «εργολάβων», που θα τους λύσουν τα προβλήματα. Τέτοια ενότητα οι εργαζόμενοι δε τη χρειάζονται. Κάνει ζημιά και μόνο ζημιά στα συμφέροντά τους. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη την ενότητα που ενισχύει τους αγώνες τους. Που θα τονώνει την εμπιστοσύνη στη δύναμή τους, ότι θα είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές στην πάλη ενάντια στην εργοδοσία και τους εκφραστές της. Που έχει καθαρό ποιοι είναι οι αντίπαλοι και οι εχθροί μας. Ενότητα, που δεν καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορούμε να βρούμε λύσεις με την εργοδοσία. Ενότητα, που δεν κάνει βήμα πίσω από κατακτήσεις, που θα διεκδικεί τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους.

 Η δέσμευση της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» είναι να παλεύει με συνέπεια, μαζί με τους εργαζόμενους, για τα συμφέροντα και τα δικαιώματά μας. Με καθαρές θέσεις σύγκρουσης με τη γενικότερη αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική και τους εκφραστές της.

Σε αυτό το πλαίσιο θα πιέζουμε και στο ΔΣ υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζόμενων δημοσιογράφων, όποιο και να είναι το προεδρείο, όπως κάναμε μέχρι τώρα.

Οπως είπαμε και πριν από τις εκλογές, οι μέρες που θα ζήσουμε το επόμενο διάστημα θα είναι πολύ δύσκολες.

Οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από «συμφωνίες» ανάμεσα στις παρατάξεις του ΔΣ. Καμιά βελτίωση των εργασιακών δικαιωμάτων μας δεν πρόκειται να έρθει χωρίς το δικό μας αγώνα. Ο μόνος δρόμος είναι η ενεργός συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων και η μαχητική αγωνιστική στάση γύρω από το αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο που υπερασπίζονται η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» και το ΠΑΜΕ.

Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» δεν υπόσχεται εύκολες και γρήγορες λύσεις.

Στο βαθμό που ενισχύεται η ταξική μας ενότητα, στο βαθμό που ενισχύεται η αποφασιστικότητά μας, στο βαθμό που συνειδητοποιούμε την ανάγκη της σταθερής και μακρόχρονης οργανωμένης δράσης, στο βαθμό που αφήνουμε στην άκρη αυταπάτες (και βάζουμε στην άκρη αυτούς που τις σπέρνουν) μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις.