Η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στο πετσόκομμα ασφαλιστικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων μας και οι ηγεσίες της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ, εγκληματώντας σε βάρος των συμφερόντων του κλάδου, όχι μόνο έκαναν και κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να εκτονώσουν τις έντονες αγωνιστικές διαθέσεις των δημοσιογράφων και να επιβάλουν την αγωνιστική απραξία, αλλά έχουν δημιουργήσει και την ψευδεπίγραφη εικόνα ότι οι δημοσιογράφοι «βολεύτηκαν», με την εξαίρεση τους από τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου.
Αντί να μπουν μπροστά, όπως όφειλαν και να οργανώσουν τον αγώνα των δημοσιογράφων, μαζί με τις άλλες Ενώσεις από το χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ, αλλά και το υπόλοιπο εργατικό κίνημα, επέλεξαν το δρόμο του συμβιβασμού, των μυστικών διαβουλεύσεων, των μεθοδεύσεων, των ψεμάτων, των διασπαστικών κινήσεων, των αποφάσεων ερήμην και σε βάρος των χιλιάδων μελών της Ένωσης. Αρνήθηκαν πεισματικά να δεχτούν την πρόταση της «Μαχόμενης Δημοσιογραφίας» για συνελεύσεις στα μαγαζιά, ώστε να συζητηθεί πλατιά και σε όλες του τις διαστάσεις το πρόβλημα και στη συνέχεια μια μαζική γενική συνέλευση, όπου θα παίρνονταν αποφάσεις. Υπονόμευσαν με όλες τους τις δυνάμεις το Διασωματειακό. Έσυραν την ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ στον «αγωνιστικό συντονισμό» με ΔΣΑ, ΙΣΑ, TEE κλπ. Με απαράδεκτο συντεχνιακό τρόπο, ανέδειξαν και πολλαπλασίασαν πλαστές αντιθέσεις με τις ενώσεις τεχνικών ραδιοτηλεόρασης.
Γνωρίζουν πολύ καλά ποια είναι τα δεινά που επιφέρει το νομοσχέδιο, αλλά έχουν το θράσος να περηφανεύονται ότι «έσωσαν τα ταμεία μας».
Δεν είναι απλά ψεύτες. Αυτός είναι ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός! Στηρίζει συνειδητά την αντιασφαλιστική πολιτική που η κυβέρνηση και γενικότερα οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, θέλουν να περάσει πάση θυσία! Και δεν μπορούν να το κρύψουν, όσα ψέματα και αν λένε, όσο και να προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα.
Χαρακτηριστική αυτής της στήριξης είναι η τελευταία απόφαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ στις 12 Μάρτη, σε μια περίοδο που οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων κορυφώνονταν και οι απεργίες φούντωναν παντού. Ο πρόεδρος Π. Σόμπολος χαρακτήρισε «ανόητο το αίτημα για απόσυρση του νομοσχεδίου» και ο αντιπρόεδρος και πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ Δ. Τσαλαπάτης έκανε την πρόταση: «Να αποσυρθούν οι αντιασφαλιστικές διατάξεις του νομοσχεδίου - όχι στη δήμευση των πόρων των ταμείων μας»!!! Και ως χαριστική βολή, μια 3ωρη στάση στις 19 Μάρτη! Απόφαση που τους αποκάλυψε τελείως και τους ανάγκασε, μετά την γενική κατακραυγή, να ανακοινώσουν την επομένη - χωρίς καν να συνεδριάσει το ΔΣ - ότι η ΕΣΗΕΑ θα κάνει 24ωρη απεργία και αυτό ...εισηγείται και στην ΠΟΕΣΥ!
Η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι καθαρά πολιτικό πρόβλημα.
Άσχετα από το «χρώμα» της κυβέρνησης, προωθείται σταθερά από το 1992, παράλληλα με αντιδραστικές αλλαγές στο εργασιακό (ελαστικές σχέσεις, υπονόμευση και κατάργηση ΣΣΕ κλπ). Στόχος είναι πώς θα κάνουν πιο φτηνό το λεγόμενο κόστος εργασίας, για να γίνουν έτσι πιο ανταγωνιστικές οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Τα συναποφάσισαν και τα υλοποιούν οι κυβερνήσεις της ΕΕ, άσχετα αν είναι δεξιές, κεντροδεξιές, κεντροαριστερές. Και επειδή η κυβερνητική πυγμή και η αποφασιστικότητα δεν αρκεί για να ξεπεραστούν οι δικαιολογημένες και έντονες αντιδράσεις των εργαζομένων, βάζουν πλάτη και οι συμβιβασμένες ηγεσίες των συνδικάτων. Οι οποίες με... «αγωνιστικό» τρόπο, μεθοδεύουν τη συναίνεση.
Έτσι έγινε με την ΕΣΗΕΑ και το 2002, όταν η τότε αντίστοιχη πλειοψηφία αντιμετωπίζοντας το νόμο Ρέππα είχε κηρύξει μια... 2ωρη στάση εργασίας. Έτσι και τώρα. Η πλειοψηφία, άρχισε μεν με τις μεγαλοστομίες «δεν κάνουμε πίσω, πάμε για αγώνες διαρκείας, ετοιμάζουμε και την έκδοση της ΑΔΕΣΜΕΥΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ» αλλά αρνήθηκε από την πρώτη στιγμή να τοποθετηθεί καθαρά απέναντι συνολικά στην αντιασφαλιστική πολιτική και να προβάλει τα ουσιαστικά και πραγματικά αιτήματα του κλάδου.
Το κεντρικό αίτημα που πρόβαλε η «Μαχόμενη» για «απόσυρση συνολικά του νομοσχεδίου» και «κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα, Ρέππα κλπ» και κυρίως αυτά που αφορούν την προοπτική για ουσιαστική αλλαγή πολιτικής στο ασφαλιστικό, όπως «δημόσιο καθολικό υποχρεωτικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης», «πλήρης και σταθερή εργασία για όλους», «δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας για όλους», «ένα ταμείο για όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο με εξίσωση προς τα πάνω, καμία επιβάρυνση στους εργαζόμενους, το όποιο κόστος να πληρώσουν εργοδότες και κράτος» αντιμετωπίστηκαν αρνητικά από τους «έξι» και όχι μόνο.
Η πλειοψηφία επικέντρωσε τεχνηέντως το πρόβλημα στο αν το ΤΣΠΕΑΘ θα συνενωθεί με το λεγόμενο ταμείο επιστημόνων ή θα δημιουργηθεί ξεχωριστό Ταμείο Τύπου. Έτσι, άφησε στο απυρόβλητο την πολιτική ενοποίησης που αποτελεί κεντρικό πυρήνα του νομοσχεδίου. Ασχολήθηκε με το «συνένωση με ποιους», αποδεχόμενη το «πώς».
Θόλωσε περισσότερο τα πράγματα όταν ανήγαγε σε υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα, αν το ταμείο Τύπου θα συμπεριλαμβάνει και τους τεχνικούς ραδιοτηλεόρασης, και με σημαία αυτό υπονόμευσε το Διασωματειακό, στις συνεδριάσεις του οποίου τελευταία δεν παίρνει καν μέρος. Έτσι αντιμετωπίζει ως επιτυχία το ξεχωριστό Ταμείο Τύπου! Κάνοντας πως δε βλέπει ότι τα περί ξεχωριστών «κλάδων» με «λογιστική και οικονομική αυτοτέλεια» είναι εντελώς προσωρινά, μέχρι να υλοποιηθεί η πλήρης ενοποίηση. Και μάλιστα «προς τα κάτω», όπως γίνεται από τώρα με τον κλάδο υγείας ΤΑΙΣΥΤ, ΤΑΤΤΑ και ΤΣΕΥΠ!
«Σήκωσε» το θέμα του ΕΔΟΕΑΠ για να φανεί ως επιτυχία και «βόλεμα» των δημοσιογράφων η «εξαίρεση του». Όταν ήταν γνωστό ότι η κυβέρνηση, για καθαρά νομικούς λόγους, άφηνε σε αυτή τη φάση εκτός ενοποιήσεων ΟΛΟΥΣ τους ασφαλιστικούς οργανισμούς που είναι ΝΠΙΔ, άρα και τον ΕΔΟΑΠ.
Δεν ασχολήθηκε ποτέ - ούτε καν αναφέρθηκε - στις γενικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που κατακρεουργούν επικουρικές συντάξεις, αυξάνουν τα όρια σε όλους όσοι ασφαλίστηκαν μετά το 1983 και ιδιαίτερα στις γυναίκες και τις μητέρες.
Βέβαια αρνήθηκε και αρνείται την παρακράτηση του 10%, (πώς θα μπορούσε να κάνει αλλιώς;) αλλά ξεμπερδεύει με αυτό με τη... δικαιολογία «δε μπορούμε να τα πετύχουμε όλα».
Και πάνω απ' όλα, χωρίς να ντρέπεται καθόλου, επικαλείται ως επιτυχία την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων του ΤΣΠΕΑΘ. Μια απόφαση του ΔΣ του ΤΣΠΕΑΘ από τις 3/10/2007 που αποκαθιστά χρόνια αδικία. Η κυβέρνηση μπορούσε και έπρεπε να την προωθήσει από τότε με Προεδρικό Διάταγμα, αλλά σκοπίμως - και προφανώς σε συνεννόηση με την πλειοψηφία - την άφησε για το νομοσχέδιο, για να φανεί ως «δώρο» και «επιτυχία».
Αυτό με λίγα λόγια είναι το σκηνικό. Οι δημοσιογράφοι είναι αντιμέτωποι με μια δεινή ήττα, αλλά έχουν να κουβαλούν - εκτός των άλλων - και τη ρετσινιά του «βολεμένου» και του υπονομευτή των αγώνων. Υπεύθυνη είναι η πλειοψηφία του ΔΣ. Ας μην της επιτρέψουμε να συνεχίσει αυτή την απαράδεκτη πολιτική και τακτική.
Εδώ και τώρα οι χιλιάδες εργαζόμενοι δημοσιογράφοι να πάρουν την υπόθεση τους στα χέρια τους. ΝΑ ΣΥΓΚΛΗΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ.
Να μην περάσει το νομοσχέδιο - έκτρωμα. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι.
Παλεύουμε και διεκδικούμε:
- Δημόσιο καθολικό υποχρεωτικό σύστημα ασφάλισης.
- Οι εργαζόμενοι όλων των ειδικοτήτων στον Τύπο και τα ΜΜΕ να έχουν τα ίδια «προς τα πάνω» ασφαλιστικά δικαιώματα και απολαβές.
- Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας για όλους.
- Πλήρη και σταθερή εργασία για όλους, κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, κατάργηση των κάθε λογής λεγόμενων ελαστικών σχέσεων εργασίας.
Αθήνα, 15 Μάρτη 2008