• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε: Σάββατο, 08 Μαρτίου 2008 06:27

ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

 Συνάδελφοι συναδέλφισσες, εργαζόμενοι στον Τύπο και στα ΜΜΕ

 Στον αγώνα ενάντια στα προωθούμενα αντιασφαλιστικά μέτρα, το πλαίσιο και ο προσανατολισμός του αγώνα, το ζήτημα της ενιαίας, ενωμένης πάλης όλων των εργαζομένων αναδεικνύονται σε ζητήματα πρώτης γραμμής.

Η μάχη που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη είναι κρίσιμη και καθοριστική για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στο σύνολό τους. Δεν κινδυνεύουν μόνο οι κλάδοι για τους οποίους η κυβέρνηση έχει δημοσιοποιήσει τα σχέδιά της.

Το έκτρωμα της ενοποίησης των Ταμείων και η εξίσωση προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων δεν απειλεί μόνο τους υγειονομικούς, τους δημοσιογράφους, τους τεχνικούς, τους νομικούς και όσους άλλους εργάζονται σε τομείς που - με τα μέχρι τώρα δεδομένα - θα «συγχωνευτούν» ασφαλιστικά στο λεγόμενο «Ταμείο Επιστημόνων».

Αφορά το σύνολο των εργαζομένων, πολλοί από τους οποίους, όπως για παράδειγμα οι τραπεζοϋπάλληλοι, έχουν ήδη δει τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα να συνθλίβονται από την ένταξη των Ταμείων τους στο ΙΚΑ - ΤΕΑΜ και το ΕΤΕΑΜ. Με τους νόμους του ΠΑΣΟΚ που εξειδίκευσε η ΝΔ, για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στις τράπεζες τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκαν κατά 7 και πλέον χρόνια. Οι μεγαλοτραπεζίτες απαλλάχθηκαν από εισφορές εκατομμυρίων ευρώ και φόρτωσαν με νέα χρέη το ΙΚΑ, μειώθηκαν οι συντάξεις.

Συνάδελφε, συναδέλφισσα

Τα μέτρα που προωθεί τώρα η ΝΔ δεν έπεσαν από τον ουρανό. Αποτελούν συνέχεια στην αλυσίδα των αντιασφαλιστικών νόμων της περιόδου '90 - '92. Εχουν σα βάση το νόμο Ρέππα, που ψηφίστηκε το 2002. Κεντρικός πυρήνας αυτού του νόμου ήταν η ενοποίηση των Ταμείων, το πετσόκομμα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με τον παραπλανητικό μανδύα της «εθελούσιας» παραμονής στην εργασία. Ο,τι δηλαδή προωθεί σήμερα και η ΝΔ, επεκτείνοντας το «πνεύμα» και το «γράμμα» αυτού του νόμου και στα Ταμεία των εργαζομένων στον Τύπο.

Οι ένοχοι, επομένως, έχουν όνομα. Είναι οι κυβερνήσεις της τελευταίας τουλάχιστον 17ετίας που «φιλοδώρησαν» με βαριά αντιασφαλιστικά μέτρα τους εργαζόμενους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνδρες και γυναίκες, νεότερους και παλαιότερους. Στόχος; Να γίνουν φθηνότεροι για τους εργοδότες, να πάρουν εξολοκλήρου στις πλάτες τους το κόστος της Κοινωνικής Ασφάλισης, μέσα από την ιδιωτικοποίησή της.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Οπως σε κάθε άλλη εργατική συνδικαλιστική μάχη, το ΠΑΜΕ στέκεται απέναντι στην κάθε συνδικαλιστική και πολιτική δύναμη με ένα και μόνο κριτήριο: Το κατά πόσον η στάση, η στρατηγική και η τακτική της μπορεί να συμβάλει στην υπεράσπιση των πραγματικών συμφερόντων των εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ καλεί κάθε εργαζόμενο του κλάδου να σκεφτεί:

• Πώς μπορεί να προωθηθεί σήμερα η αναγκαία όσο ποτέ κοινή δράση των εργαζομένων όταν - για παράδειγμα - οι πλειοψηφίες στα σωματεία του Τύπου κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να υπονομεύσουν με συντεχνιακές αντιλήψεις και πρακτικές τον αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη; Οταν κλίνουν σε όλες τις πτώσεις το «Ταμείο μας» και στη βάση αυτής της λογικής διαπραγματεύονται την εξέλιξη και το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων; Αν η κυβέρνηση ελιχθεί και για λόγους τακτικής αφήσει προσωρινά ανέγγιχτο το «Ταμείο μας» - όπως έντεχνα αφήνει να διαρρεύσει τις τελευταίες μέρες - είναι βέβαιο ή όχι ότι οι σημερινές πλειοψηφίες θα σημάνουν τη «λήξη του συναγερμού», την ίδια ώρα που γύρω μας θα χαλάει ο κόσμος από τις ανατροπές στους άλλους κλάδους; Αν αδυνατίσουμε το μέτωπο ενάντια στη νέα επίθεση του κεφαλαίου στα ασφαλιστικά δικαιώματα, ποιος θα σώσει το «Ταμείο μας», όταν η κυβέρνηση «ξεμοναχιάσει» το δικό μας κλάδο;

• Πώς μπορεί σήμερα να είναι αποτελεσματικός ένας αγώνας που ούτε στο ελάχιστο δεν αναδεικνύει τους πολιτικούς υπεύθυνους για την επίθεση την οποία υποτίθεται ότι προσπαθεί να αποκρούσει; Οταν δε στρέφεται στην πράξη - και όχι στα λόγια - ενάντια στις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που κυβέρνησαν και νομοθέτησαν σε βάρος των εργαζομένων;

• Πώς μπορεί να μιλάει κανείς για επέκταση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων χωρίς να βάζει επιτακτικά στο σήμερα την ανάγκη να καταργηθούν, να ανατραπούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι Σιούφα - Ρέππα, που αποτελούν αντικειμενικά εμπόδιο στην επέκταση των δικαιωμάτων των εργαζομένων; Και πώς μπορούν να δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες, για να ριζοσπαστικοποιηθεί και να γίνει αποτελεσματικός ο αγώνας των εργαζομένων, όταν οι πλειοψηφίες στο συνδικαλιστικό κίνημα, ανάμεσά τους και στην ΕΣΗΕΑ, καλούν τους εργαζόμενους να παλέψουν υπέρ του νόμου Ρέππα, όπως κάνουν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ;

Το ΠΑΜΕ καλεί τον κάθε εργαζόμενο να αξιοποιήσει την ίδια του την πείρα. Να σκεφτεί πού οδήγησε η τακτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ κατά την περίοδο που στην πρώτη γραμμή της αντιασφαλιστικής επίθεσης βρίσκονταν οι προτάσεις Γιαννίτση και ο νόμος Ρέππα. Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων εξαργυρώθηκαν από τη συνδικαλιστική πλειοψηφία στο τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου», απ' όπου προέκυψε ο νόμος Ρέππα σαν προϊόν ταξικής συναίνεσης.

Το ίδιο γίνεται και σήμερα.

• Η συνδικαλιστική πλειοψηφία σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν ζητάει την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ το αναφέρει εντελώς τυπικά στο διεκδικητικό της πλαίσιο, ακυρώνοντας με την όλη τακτική της ένα θεμελιώδες για την εξέλιξη και το περιεχόμενο του αγώνα αίτημα.

• Η συνδικαλιστική πλειοψηφία αποσυνδέει το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και από τις εργασιακές σχέσεις, και από τους μισθούς, δηλαδή από δύο ζητήματα που «καίνε» τον κλάδο μας (απλήρωτη και μαύρη εργασία, μισθοί πείνας των νέων συναδέλφων, εξοντωτικές συνθήκες εργασίας ειδικά για τους εξωτερικούς συντάκτες κ.τ.λ.)

• Η συνδικαλιστική πλειοψηφία διεκδικεί τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα να προχωρήσουν με «όρους και προϋποθέσεις». Οπως, για παράδειγμα, οι ενοποιήσεις των Ταμείων, για τις οποίες η ΓΣΕΕ λέει να γίνουν αφού πρώτα υπάρξουν αναλογιστικές μελέτες. Σα να πρόκειται άλλος να κάνει τις μελέτες και άλλος να αποφασίσει την ενοποίηση!

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Το ΠΑΜΕ σταθερά αντιπαλεύει την οποιαδήποτε «ενότητα» που αποσκοπεί στο να ευνουχιστούν οι διεκδικήσεις των εργαζομένων, να απονευρωθούν οι αγώνες, να προσαρμοστούν τα αιτήματα στα όρια της λογικής που θεωρεί την Ασφάλιση, τη Σύνταξη, την Υγεία και την Πρόνοια κόστος και όχι δικαίωμα.

Το ΠΑΜΕ δημιουργήθηκε και παλεύει για να προωθήσει την ενότητα των εργαζομένων στη βάση του κοινού τους ταξικού συμφέροντος. Πρωτοστατεί στην πάλη, για να επικρατήσει μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα η ταξική γραμμή που αρνείται να δει την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της σαν τον «κοινωνικό εταίρο» που έχει κοινά δήθεν συμφέροντα με τον εργαζόμενο.

Η ίδια η ζωή, η ίδια η πείρα της εργατικής τάξης έχουν επιβεβαιώσει την ορθότητα της τακτικής του ΠΑΜΕ. Σ' αυτή τη γραμμή πάλης καλούμε τον καθένα και την καθεμιά να προσθέσει τη δική του φωνή, τη δική του δύναμη, ανεξάρτητα από πολιτική και κομματική προτίμηση. Ανεξάρτητα από κλάδο και χώρο εργασίας. Να πλατύνει ακόμα περισσότερο η συσπείρωση των εργαζομένων που παλεύουν και διεκδικούν αιτήματα τα οποία ανταποκρίνονται στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες τους. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα προς όφελος των εργαζομένων.

Μαζικά, ταξικά να διεκδικήσουμε:

• Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

• Αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Υγεία και Πρόνοια. Κατάργηση της ιδιωτικής - επιχειρηματικής δραστηριότητας. Κατάργηση της εισφοράς των εργαζομένων για τον κλάδο Υγείας.

• Πλήρη, σταθερή εργασία.

• Αύξηση της χρηματοδότησης των Ταμείων από το κράτος και την εργοδοσία - καταβολή του συνόλου των ποσών που οφείλουν.

• Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ. Σύνταξη στο 80% του τελευταίου μισθού. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ.

• Σύνταξη στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες - 50 και 55 χρόνια για τα Βαρέα - Ανθυγιεινά (ΒΑΕ). Υπεράσπιση, διεύρυνση των ΒΑΕ, ουσιαστικά μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας.

• Κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 μέρες εργασίας.

• Συνταξιοδότηση ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια ή 9.000 μέρες εργασίας.

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ