Διακήρυξη της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» για τις αρχαιρεσίες της ΕΣΗΕΑ από 27 έως 31 Γενάρη 2022

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ ψηφίζουμε «Δημοσιογραφική Συνεργασία». Ενισχύουμε το συνδυασμό των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Στέλνουμε ηχηρό μήνυμα για τη διεκδίκηση όλων των απωλειών, παίρνουμε στα χέρια μας την υπόθεση της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!

Οι εκλογές γίνονται σε μια περίοδο που παλιά προβλήματα των εργαζομένων στον κλάδο μας οξύνονται, ενώ δημιουργούνται νέα. Οι απώλειες στους μισθούς φτάνουν έως και το 40%, ενώ στην πλειοψηφία των εργαζομένων δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε στοιχειώδεις ανάγκες. Οι συνθήκες εργασίας γίνονται ανυπόφορες, με την εντατικοποίηση να «πιάνει κόκκινο» και τις «ευέλικτες» μορφές να επεκτείνονται. Εχει γίνει καθεστώς η σχεδόν ολοήμερη δουλειά, με τον απλήρωτο εργάσιμο χρόνο να αυξάνεται στο έπακρο αυξάνοντας την εκμετάλλευση, η ανεργία «σπάει κόκαλα», συνεχίζονται οι καθυστερήσεις πληρωμών. Η εφαρμογή νέων τεχνολογιών από τα αφεντικά αντί να μειώνει τον εργάσιμο χρόνο κάνοντας πιο ξεκούραστη τη δουλειά την εντατικοποιεί, μειώνοντας θέσεις εργασίας.

Σήμερα είναι κρίσιμο και στον κλάδο μας, σε κάθε χώρο δουλειάς να δυναμώσει η γραμμή της σύγκρουσης και της διεκδίκησης για την ικανοποίηση των αναγκών μας, κόντρα στο συμβιβασμό, στη μοιρολατρία, στη λογική της «εργασιακής ειρήνης» που καλλιεργούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και οι συνδικαλιστές που υπηρετούν τα συμφέροντά τους.

Βρισκόμαστε σε μια εποχή που η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνικής, ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι, μπορούν να καλύψουν όλες τις σύγχρονες ανάγκες μας. Αλλά η κατάσταση των εργαζομένων συνολικά έχει χειροτερεύσει. Και οφείλεται στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης, και της προηγούμενης του 2009 και της τωρινής, αλλά και της ανάπτυξης της οικονομίας, σε όφελος των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Την ίδια ώρα που η αντεργατική πολιτική όλων των κυβερνήσεων θερίζει τα δικαιώματά μας, η κυβέρνηση με τη στήριξη όλων των κομμάτων του συστήματος δίνει δισεκατομμύρια ζεστό χρήμα και άλλες διευκολύνσεις στους ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων, και των ΜΜΕ, στο όνομα της ανάπτυξης. Το παρουσιάζουν και ως μέσο βελτίωσης της ζωής μας. Αλλά δεν υπάρχει «εμβληματική επένδυση», παντού, και στα ΜΜΕ, που να μη συνοδεύεται από τσάκισμα εργασιακών δικαιωμάτων. Χρεοκοπεί καθημερινά ο μύθος ότι μπορούν τα συμφέροντα των εργαζομένων να συμβαδίσουν με τους στόχους και τα «οράματα» των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Η πολιτική αυτή πάει χέρι χέρι με την προώθηση της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της χώρας και του επιθετικού ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης με συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική δράση στην περιοχή, με κινδύνους για τον λαό μας και τους λαούς της περιοχής. Ολες οι αστικές δυνάμεις συμπλέουν στη μετατροπή της χώρας απ' άκρη σ' άκρη σε βάση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, του ευρωστρατού, που στοχοποιεί τον λαό μας.

Η περίοδος της πανδημίας αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση και το κεφάλαιο για να ληφθούν δήθεν «έκτακτα μέτρα» που ήρθαν για να μείνουν, όπως η τηλεργασία, οι αναστολές εργασίας, η παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης στο όνομα της προστασίας της υγείας (!) και άλλα.

Την ίδια περίοδο η κυβέρνηση, με την ουσιαστική στήριξη όλων των αστικών κομμάτων, παρά τις «κοκορομαχίες» τους, νομοθέτησε, πατώντας στον δρόμο που άνοιξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ένα ολόκληρο οπλοστάσιο νόμων ώστε τα αφεντικά να έχουν λυμένα τα χέρια τους. Εμβληματικοί σε αυτήν την κατεύθυνση είναι ο νόμος - έκτρωμα Χατζηδάκη και ο αντιασφαλιστικός νόμος. Είναι αναδιαρθρώσεις που χτυπούν μισθολογικά, εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες, και το αντιπάλεμά τους μας αφορά άμεσα.

Οι εργαζόμενοι σε πολλούς κλάδους δεν σιώπησαν, δεν υποτάχθηκαν. Ξεδιπλώθηκαν αγώνες, σημειώθηκαν νίκες. Μας γεμίζουν αισιοδοξία και κουράγιο οι μάχες που έδωσαν οι εργαζόμενοι στην e-food και στην COSCO. Οι μαζικές απεργίες των εκπαιδευτικών. Μάχες με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, που αναδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν και την αναγκαιότητα η υπόθεση της ζωής μας να περάσει στα χέρια της ολοένα και πιο μαζικά οργανωμένης εργατικής τάξης για την αντεπίθεση.

Οι αγώνες του εργαζόμενου λαού θα αποκτούν μεγαλύτερη αντοχή και δύναμη όσο κατανοείται ότι αντίπαλος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων δεν είναι η μία ή η άλλη κυβέρνηση, αλλά τα αφεντικά και η αντιλαϊκή πολιτική που ασκείται από τις κυβερνήσεις διαχρονικά, αυτή που στηρίζουν τα ΜΜΕ, τόσο τα κρατικά όσο και αυτά των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Οι επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν στην κατοχή τους και ΜΜΕ, επενδύουν και στην οπτικοακουστική παραγωγή που προκρίνεται ως ένα από τα κερδοφόρα επενδυτικά πεδία για υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που λιμνάζουν.

Η ανάπτυξη στον κλάδο μας για τους εργαζόμενους «μεταφράστηκε» σε τηλεργασία, εντατικοποίηση, αναστολές και τρομοκρατία. Η «κανονικότητα» σημαίνει ατομικές συμβάσεις εργασίας με το πιστόλι στον κρόταφο, δουλειά σε όλα τα ΜΜΕ των ομίλων με ένα μισθό, «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, απολύσεις, συμβάλλει σε αυτά και ο νόμος Λιβάνιου, συνέχιση της ΚΥΑ και της μη επαναφοράς του 13ου και του 14ου μισθού στα κρατικά ΜΜΕ, έκθεση των εργαζομένων απροστάτευτων σε φυσικές καταστροφές, μέχρι εξαντλήσεως.

Ταυτόχρονα επιχειρείται ακόμα πιο ασφυκτικός έλεγχος της ενημέρωσης, αποσιώπηση των προβλημάτων και των διεκδικητικών αγώνων των εργαζομένων, με προσπάθεια χειραγώγησης των δημοσιογράφων και «μάντρωμά» τους, με «τρομονόμους», όπως με τον νόμο Λιβάνιου, και επικίνδυνα για την ελεύθερη έκφραση γνώμης και σχολιασμού άρθρα του Ποινικού Κώδικα.

Η εργοδοσία έχει στρογγυλοκαθίσει στο ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ και όχι μόνο αμφισβητεί τη νομιμότητα του πόρου 2%, αλλά ζητάει να επιδοτείται από το κράτος για τον πόρο αυτό. Δεν της έφτασαν το ζεστό χρήμα που πήρε εν μέσω πανδημίας, η απαλλαγή από πρόστιμα και προσαυξήσεις για οφειλές στον Οργανισμό, το ανείσπρακτο αγγελιόσημο, η μείωση του εφάπαξ για τους παλαιότερους και κατάργησή του για τους νεοεισερχόμενους στον κλάδο.

Εμείς πληρώνουμε και την κρίση τους και την ανάπτυξή τους.

Η συγκεντροποίηση στον κλάδο και η ανάπτυξή του θα χτιστούν πάνω σε αναδιαρθρώσεις που θα μειώνουν συνεχώς μισθολογικά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα. Η επίθεση θα κλιμακώνεται όσο οι εργαζόμενοι «σφίγγουν κι άλλο το ζωνάρι», όσο δεν περνούν στην αντεπίθεση οργανωμένα. Οι εκδότες και οι καναλάρχες θέλουν να ξεμπερδεύουν με τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, με ό,τι ακόμη υπάρχει από τα θεμελιωμένα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, με τις σχεδόν ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς και στο ρεπορτάζ. Είναι βέβαιο ότι δεν θέλουν να τους δεσμεύει τίποτα απέναντι στους εργαζομένους τους.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Απέναντι σε αυτήν τη λαίλαπα, η συνεργασία των δυνάμεων που πρόσκεινται στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ επέλεξε τον δρόμο της «εργασιακής ειρήνης», της υποταγής στον «ρεαλισμό» και της «νομικής διευθέτησης». Επί της ουσίας υιοθέτησε το αντεργατικό οπλοστάσιο όλων των κυβερνήσεων, προτάσσοντας «βελτιώσεις» στον αντεργατικό οδοστρωτήρα. Δεν οργανώνουν την αγωνιστική δράση του κλάδου για να βάλουμε εμπόδια και να διεκδικήσουμε λύσεις με γνώμονα τις ανάγκες μας. Και τις ελάχιστες φορές που αποφάσισαν, το έκαναν με τρόπο που τις υπονόμευε, ρίχνοντας το φταίξιμο στους εργαζόμενους που δεν κινητοποιούνται.

Η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ κάνει κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο: Δηλητηριάζει τη συνείδηση των εργαζομένων αντιτάσσοντας στους αγώνες τις συνεννοήσεις με τα αφεντικά και τους μεγαλοδημοσιογράφους, τις «νομικές διευθετήσεις» για το πόσα θα χάσουμε.

Οι άλλες δυνάμεις στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ επιδόθηκαν σε άγονους διαξιφισμούς με την πλειοψηφία, σε μια στείρα, άγονη αντιπαράθεση που περιοριζόταν στο να αποδίδει τις αιτίες της λαίλαπας κατά των εργαζομένων στην «ανεπάρκεια» των προσώπων.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη στην κυβέρνηση, στους εργοδότες και στους συνδικαλιστές τους. Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει αν αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων. Γι' αυτό είναι αναγκαία η ενίσχυση της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας».

Η πείρα μας δείχνει ότι όλοι οι μεγάλοι αγώνες που έγιναν τα τελευταία χρόνια, και έβαλαν σημαντικά εμπόδια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, ήταν αυτοί που είχαν τη σφραγίδα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, των ταξικών συνδικάτων.

Η πείρα μας ακόμα δείχνει πως δεν είναι διαφορετικά τα συμφέροντα μεταξύ δημοσιογράφων, τεχνικών και διοικητικών, ούτε μεταξύ όλων των κλάδων των εργαζομένων. Ολοι οι εργαζόμενοι πληττόμαστε από την ίδια αντεργατική πολιτική και ο κάθε αγώνας πρέπει να είναι υπόθεση όλων στην κατεύθυνση δημιουργίας ενός μεγάλου ενιαίου εργατικού μετώπου, που αντιπαλεύοντας την εργοδοσία, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις τους, θα βάζει εμπόδια στην αντεργατική πολιτική, θα αποσπά κατακτήσεις, θα ανοίγει τον δρόμο για εξελίξεις σε όφελος του λαού.

Η δύναμη που δώσατε στη «Δημοσιογραφική Συνεργασία» στις προηγούμενες αρχαιρεσίες αξιοποιήθηκε για την ενημέρωση των συναδέλφων, την προσπάθεια για οργάνωση του αγώνα, για να βάλουμε εμπόδια, να διεκδικήσουμε λύσεις, προτάσσοντας πάντα τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας, σε σύγκρουση με την εργοδοσία, το κράτος και τις κυβερνήσεις, την ΕΕ.

Βρεθήκαμε μπροστά σε κάθε πρόβλημα στους χώρους δουλειάς, για την προστασία της υγείας και της ζωής των εργαζομένων, τη λήψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, τη διεκδίκηση ΣΣΕ που να καλύπτει τις απώλειες, τις απολύσεις, τη στήριξη των απεργιακών αγώνων, την εναντίωση σε κάθε απόπειρα φίμωσης με απειλή τους τρομονόμους, την εναντίωση στην επιχείρηση «γύψου» στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η προσπάθεια αυτή θα γίνει πιο ισχυρή με την υπερψήφιση της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» και τη συμπόρευση μαζί της.

Σήμερα υπάρχουν εργαζόμενοι δημοσιογράφοι που προβληματίζονται, που συνειδητοποιούν ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά η κατάσταση. Αυτοί πρέπει να αποτελέσουν την κρίσιμη δύναμη που θα πρωτοστατήσει στην αλλαγή των συσχετισμών.

Σε καλούμε να πάρουμε μαζί την κατάσταση στα δικά μας χέρια, με ζωντανές διαδικασίες στους χώρους δουλειάς, να οργανώσουμε τον αγώνα μας, παραμερίζοντας τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, για να περάσουμε στην αντεπίθεση. Σε κάθε Μέσο να στηθεί Επιτροπή Αγώνα που θα παλεύει για τα δικά μας συμφέροντα, που θα οργανώνει από τα κάτω την πάλη μας. Η συστράτευση των πλειοψηφιών των ΔΣ των Ενώσεων με εργοδοσία - κυβέρνηση, που λειτουργεί αποτρεπτικά για την πλειοψηφία των εργαζομένων, πρέπει να δώσει τη θέση της σε μια νέα κατάσταση, με δυνάμωμα της διεκδικητικής πάλης για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.

Σε καλούμε να συμβάλεις στην ανασύνταξη του κινήματος. Εχουμε ανάγκη από ένα κίνημα στον κλάδο μαζικό, οργανωμένο, δυνατό:

• Που θα παλεύει για όλα τα προβλήματα των εργαζόμενων δημοσιογράφων, για άμεσα μέτρα ανακούφισης των οικογενειών μας, των συνταξιούχων και των ανέργων.
• Που θα πατάει γερά στους χώρους δουλειάς, βλέποντας τον κλάδο ενιαία, ανεξάρτητα από ειδικότητες, και αντιμετωπίζοντας τα προβλήματά μας με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
• Που θα συνδέει τους καθημερινούς αγώνες με την πάλη για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Θα σημαδεύει τον πραγματικό εχθρό, που είναι το κεφάλαιο και οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η εξουσία τους.
• Που θα συνδέει άρρηκτα τον αγώνα των εργαζόμενων δημοσιογράφων με τον αγώνα για ολόπλευρη και ουσιαστική ενημέρωση του εργαζόμενου λαού, ενάντια στη χειραγώγηση και τον αποπροσανατολισμό.

Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να πολλαπλασιάσει τη δύναμή μας, να οργανώσουμε την πάλη μας και να διεκδικήσουμε:

• Να καταργηθούν άμεσα o νόμος Χατζηδάκη και όλο το αντεργατικό και αντιασφαλιστικό νομοθετικό πλαίσιο.
• Κατάργηση των ατομικών Συμβάσεων, επαναφορά της υποχρεωτικότητας των ΣΣΕ.
• Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αυξήσεις.
• Κατώτατο μισθό για τους νεοπροσλαμβανόμενους και τους πρακτικά ασκούμενους.
• Σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, κατάργηση όλων των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων, της τηλεργασίας, της εργασίας με μπλοκάκι.
• Εξασφάλιση πληρωμής υπερωριών και νυχτερινών.
• Μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς και στα εξωτερικά συνεργεία. Γιατρούς Εργασίας και τεχνικούς Ασφάλειας από το κράτος.
• Δωρεάν επαναλαμβανόμενα τεστ COVID για όλους τους εργαζόμενους. Προληπτικούς ελέγχους πριν τον εμβολιασμό και καθολική δωρεάν παρακολούθηση μετά απ' αυτόν.
• Καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Σύνταξη με 30 χρόνια δουλειάς, με ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες. Κύριες και επικουρικές συντάξεις στο ύψος όπου ήταν το 2009. Εισφορές να πληρώνουν κράτος και εργοδοσία. Οχι στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα και στα επαγγελματικά ταμεία.
• Να πληρώσουν άμεσα οι εργοδότες το αγγελιόσημο και τις ασφαλιστικές εισφορές που χρωστούν στα Ταμεία.
• Κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε τυχόν αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος, πτώχευσης κ.λπ.
• Καμία μείωση των θέσεων εργασίας, καμία απόλυση όσων βρίσκονται σε αναστολή εργασίας.
• Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Ο χρόνος ανεργίας να υπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε αυτούς και στις οικογένειές τους.
• Αποκλειστικά δωρεάν δημόσια Υγεία - Πρόνοια και Παιδεία, με προσλήψεις προσωπικού και σύγχρονες υποδομές. Καμία επιχειρηματική δράση.
• Κατάργηση πλειστηριασμών και κατασχέσεων.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, των ειδικών φόρων και όλων των αντιλαϊκών φόρων (ΕΝΦΙΑ κ.λπ.).
• Κατάργηση όλων των νόμων που περιορίζουν - φιμώνουν τη συνδικαλιστική δράση.
• Κατάργηση νόμων και άρθρων που φιμώνουν την ενημέρωση (νόμος Λιβάνιου, Ποινικός Κώδικας κ.ά.).

Στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ ψηφίζουμε «Δημοσιογραφική Συνεργασία»

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

 (Το ΑΜΕ ΜΜΕ μετονομάστηκε το 2007 σε ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ & ΜΜΕ)

 Ενάντια στη λογική της συναίνεσης και του συμβιβασμού οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ (δημοσιογράφοι, υπάλληλοι, τεχνικοί) απαντάμε με συσπείρωση και αγώνα. Μαζί με τις ταξικές δυνάμεις παλεύουμε για πραγματικά ολόπλευρη ενημέρωση, για το δικαίωμα σε αξιοπρεπή εργασία, για ζωή με δικαιώματα.

Το στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε πολίτη στην ουσιαστική και ολόπλευρη πληροφόρηση ασφυκτιά στις μέρες μας ανάμεσα στις συμπληγάδες της δικομματικής χειραγώγησης και τις προκρούστειες επιταγές και τα συμφέροντα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο καταμερισμό εργασίας, τα ΜΜΕ αποτελούν στρατηγικό εργαλείο τόσο για την ανάπτυξη όσο και για την αναπαραγωγή του υπάρχοντος κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου.

 Η διαπλοκή εξουσίας και ΜΜΕ είναι λίγο - πολύ φανερή και στη χώρα μας. Οπως και οι στόχοι, που εξυπηρετεί. Η υπάρχουσα δυσπιστία και καχυποψία πλατιών λαϊκών στρωμάτων απέναντί μας είναι βάσιμη και δικαιολογημένη. Οι «βαρόνοι» των ΜΜΕ δε θα μπορούσαν να κάνουν τη «δουλειά» τους χωρίς όλους εμάς, τους εργαζόμενους στα Μέσα. «Συνταγή» για τον έλεγχο του χώρου η πολυδιάσπαση, οι διαφόρων ταχυτήτων συμβάσεις και οι κάθε λογής «ευλύγιστες» εργασιακές σχέσεις, οι εργοδοτικοί εκβιασμοί και απειλές με το φόβο της ανεργίας, η υιοθέτηση και προώθηση του σταρ σίστεμ, η χρησιμοποίηση μιας μικρής μερίδας χρυσοπληρωμένων «διαμορφωτών της κοινής γνώμης», που ανενδοίαστα τούς υπηρετούν, αλλά και το πιο επικίνδυνο απ' όλα η με κάθε τρόπο και μέσο υποχρέωσή μας να συμμετάσχουμε στο «έγκλημα». Να «λερωθούμε» για να είμαστε ελέγξιμοι.

 Συμβιβασμός, τακτική συναίνεσης, συντεχνιακή αντίληψη είναι η λογική των ηγεσιών των συνδικαλιστικών οργάνων του χώρου μας. Γεγονός, που βρίσκεται πλέον σε ολοφάνερη αναντιστοιχία με τα συνεχώς εντεινόμενα προβλήματα και την επιτακτική ανάγκη της αγωνιστικής ανασυγκρότησης του κινήματος.

 Παρά τις αντιδράσεις, οι ηγεσίες αυτές δε φεύγουν από τη γραμμή της ενσωμάτωσης, ασκούν αρνητική επίδραση, βάζουν τροχοπέδη στις διαθέσεις των εργαζομένων, φρενάρουν τους αγώνες ή τους εκτονώνουν με ελιγμούς. Παίζουν με τον τρόπο τους καθοριστικό ρόλο στο φρενάρισμα των αγώνων και στο χτύπημα κάθε ουσιαστικής προσπάθειας συντονισμού και κοινής δράσης. Ακόμα και όταν περιορίζονται στα στενά οικονομικά -μισθολογικά αιτήματα, τα αντιμετωπίζουν αποσπασμένα από το κύριο πρόβλημα, την προβολή της ανάγκης για αλλαγή της πολιτικής που ευθύνεται για τα προβλήματα.

 Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις εκμεταλλεύονται τις εσωτερικές αντιθέσεις του χώρου, και με βασικό όπλο τους μηχανισμούς του κράτους και της εργοδοσίας, διατηρούν πολλούς και ποικίλους δεσμούς με μεγάλο τμήμα των συνδικαλιστικών στελεχών και μέσω αυτών ασκούν επίδραση στους εργαζόμενους.

 Οι Ενώσεις με τα αντιδραστικά, αντιδημοκρατικά και αναχρονιστικά καταστατικά τους, κρατούν κλειστές τις πόρτες τους για πολλά χρόνια σε όλους τους νεοεισερχόμενους στο επάγγελμα. Διατηρούν διαδικασίες που δε μαζικοποιούν και κάνουν πιο γραφειοκρατικές τις Ενώσεις.

 Σήμερα, γίνεται περισσότερο φανερό, πως τα εργασιακά και οικονομικά μας προβλήματα είναι αλληλένδετα με τη χειραγώγηση της πληροφόρησης. Οσο υποβαθμίζεται η ενημέρωση του λαού, τόσο υποβαθμίζεται και ο δικός μας ρόλος, υποβαθμίζονται και υπονομεύονται τα εργασιακά, οικονομικά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα.

 Η ελπίδα υπάρχει

 Ωστόσο φωνές αντίστασης υπάρχουν και τα τελευταία χρόνια δυναμώνουν, θέλουν να βγουν στο προσκήνιο:

• Από νέους συναδέλφους που τα όνειρά τους δεν έχουν ακόμα εγκλωβιστεί στη χυδαία αναγκαιότητα

• Από συναδέλφους που απομονωμένοι ως σήμερα ασφυκτιούν, αλλά αμύνονται με σθένος σ' αυτή τη λαίλαπα

• Από τους «κουρασμένους φίλους» που περιμένουν μια νέα σπίθα για να βάλουν και πάλι μπρος τη φωνή της αξιοπρέπειας

• Από τους συνταξιούχους, που «κουβαλούν» στις πλάτες τους σοβαρές αγωνιστικές εμπειρίες, που μπορούν και θέλουν να προσφέρουν πολλά.

Για μια ΑΛΛΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Η συσσωρευμένη αγανάκτηση των εργαζομένων δημιουργεί την αναγκαιότητα για ένα αγωνιστικό πόλο των εργαζομένων στα ΜΜΕ που θα συστρατευτεί με τις ταξικές δυνάμεις που αγωνίζονται για ανατροπή της σημερινής κατάστασης. H πολύτιμη εμπειρία από το 1999 του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), έχει δώσει πολλά στο εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα και αποτελεί στέρεο εφαλτήριο για την προσπάθειά μας. Προτάσσουμε τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες χτυπώντας την αιτία των προβλημάτων. Γνωρίζουμε ότι αυτές μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο σε ρήξη με την αντιλαϊκή πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

To Αγωνιστικό Μέτωπο Εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, καλεί κάθε συνάδελφο συναδέλφισσα που συμφωνεί με τη διακήρυξη αυτή και βλέπει τον εαυτό του ως μέρος ενός κινήματος που δε διαπιστώνει μόνο τα προβλήματα, αλλά θέλει να συμβάλλει στην αλλαγή των σημερινών συσχετισμών, να γίνει η φωνή του Μετώπου σε κάθε χώρο δουλειάς.

Τι είναι και τι θέλει το Αγωνιστικό Μέτωπο Εργαζομένων στα ΜΜΕ

Είναι το μέτωπο εργαζομένων στα ΜΜΕ (δημοσιογράφων, υπαλλήλων, τεχνικών) που παλεύει για την οργάνωση του αγώνα συνολικά κατά της αντιλαϊκής πολιτικής. Μαζί με το αγωνιστικό ταξικό εργατικό κίνημα, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, που είναι μπροστάρης στους αγώνες. Δρα αυτοτελώς μέσα και έξω από τα συνδικαλιστικά όργανα και αγωνίζεται σε οργανωμένη αντιπαράθεση με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες για να αλλάξει ρότα το συνδικαλιστικό κίνημα.

Παλεύει για:

• Πραγματικά ολόπλευρη και ουσιαστική ενημέρωση, δημοκρατικό δικαίωμα για όλους, συνειδητοποιώντας ότι η υποβάθμισή της κάνει τους εργαζόμενους υποχείρια των αφεντικών των ΜΜΕ και συμβαδίζει με την υποβάθμιση του ρόλου των εργαζομένων στα ΜΜΕ

• Να ανοίξει μέτωπο στα φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς στο χώρο μας

• Μια δουλειά με ένα μισθό, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες μας, ενάντια στο απαράδεκτο φαινόμενο της πολλαπλής απασχόλησης, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την ανεργία

• Μαζί με το εργατικό ταξικό κίνημα για Δημόσια και Δωρεάν Κοινωνική Ασφάλιση με αναβαθμισμένες παροχές, χωρίς καμία αφαίρεση κεκτημένων δικαιωμάτων, για Δημόσια Παιδεία και Υγεία, για την Ειρήνη ενάντια στο ιμπεριαλισμό.

Το Αγωνιστικό Μέτωπο Εργαζομένων στα ΜΜΕ, συγκροτήθηκε τον Απρίλη του 2005, στην αίθουσα της Πανελλήνιας Ενωσης Λογιστών με τη συμμετοχή δεκάδων συναδέλφων, δημοσιογράφων, υπαλλήλων και τεχνικών, από εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικά μέσα. Σε αυτή την ιδρυτική συνέλευση κατέληξε στην παραπάνω διακήρυξη και εξέλεξε Συντονιστική Επιτροπή και Γραμματεία. Το ΑΜΕ ΜΜΕ μετονομάστηκε το 2007 σε ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ & ΜΜΕ.